________________
અષ્ટમ પ્રસ્તાવ–જમાલીને થયેલા વૈરાગ્ય.
૩૯
કરી શકે; પર ંતુ વિષયાને ભાગવીને એક ક્ષણવાર પણ કોઇ સુખને પામ્યા નથી. જો કદાચ અજ્ઞાની મૂઢજના કાઇપણ પ્રકારે વિષયામાં પ્રવર્તે, તે શું જિનેશ્વરના વચનને જાણનાર પુરૂષાએ પણ તેમાં પ્રવર્તવુ ચેાગ્ય છે ? ’’
જવ
જેવુ છે, મેટા
આચર
આ પ્રમાણે સાંભળીને ફરીથી માતા મેલી કે-“હે વત્સ ! આ બાપદાદાના પર્યાયથી ચાલ્યું આઋતુ' ઘણુ' સુવર્ણ, રૂપુ, કાંસુ, દૃશ્ય (વ), ધનના નિધાન વિગેરે સાત પેઢી સુધી અત્યંત પહેાંચે તેટલુ છે. તેને ઇચ્છા પ્રમાણે અત્યંત ભાગ કરી અને અત્યત દાન આપી કેટલાક દિવસ વિલાસ કર.’ તે સાંભળી જમાલિએ કહ્યું- હું માતા ! ઘણા દ્રવ્યના સમૂહ પણ અગ્નિને આધીન છે, ચારને આધીન છે, ભાગીદારને આધીન છે. વળી અધ્રુવ, અશાશ્વેત અને અનર્થના સમૂહનું કારણ છે; તેથી આમાં શે। પ્રતિબંધ કરવા ? ' આ પ્રમાણે અનેક પ્રકારના અનુકૂળ વચનેાવડે સમજાવ્યા છતાં પણ જમાલિએ કાંઇ પણ અ’ગીકાર કર્યું નહી. ત્યારે ક્રીથી સયમ સંબધી ભય કર વચનેાવડે માતા-પિતા ખેલ્યા કે-“ હે પુત્ર ! નિ થ પ્રાવચન (જૈન દીક્ષા) દુ:ખેથી આચરી શકાય તેમ છે, કેમકે તે તે લેાઢાના ચાવવા જેવું છે, ગંગા નામની મહાનદીને સામે પ્રવાહે જવા સમુદ્રને ભુજાવડે તરવા જેવુ' છે અને અસિધારાની જેવું તે વ્રત વાતુ છે. વળી હે વત્સ ! આ દીક્ષા લીધા પછી સાધુઓને આધાકમી ઉદ્દેશેલા, મિશ્ર કરેલા કે ખરીદ કરેલા આહાર ક૨ે નહીં. તેમજ દુકાળનુ ભાજન, માંદા માણુસનું ભેાજન, વાદળાના ઘટાટોપથી દુનિ થયેલા સમયનું ભેાજન, શય્યાતરનું ભાજન અથવા કંદ, મૂળ, ફળ, ખીજ, હરિત(લીલી વનસ્પતિ)નું * ભાજન ક૨ે નહી’. હે પુત્ર ! તું સુખમાં લાલન-પાલન કરાયા છે, તેથી શીત, વાયુ, તડકા, ક્ષુધા, પિપાસા વિગેરે દુઃસહ ખાવીશ પરીષહાને એક મુહૂત્ત પણ સહન કરવાને તું અસમર્થ છે, તે હે પુત્ર ! વાર વાર વાણીના વિસ્તાર કરવાથી સર્યું.” તે સાંભળી જમાલિ ખેલ્યા—“ હે માતા-પિતા ! આ નિગ્રંથ પ્રાવચન (પ્રત્રજ્યા) નપુÖસક, કાયર, ખરાબ પુરૂષ, આ લેાકના સુખમાં જ આગ્રહવાળા, પરલેાકમાં અવળા મુખવાળા અને વિષયમાં તૃષ્ણાવાળા પુરૂષોને દુઃખે કરીને આદરી શકાય તેવું છે, પરંતુ અગીકાર કરેલા ભારને ધારણ કરવામાં ધારી-બળદ સમાન તથા પેાતાના શરીર અને જીવિતની અપેક્ષા વિનાના સત્પુરૂષને તે દુષ્કર નથી.” આ પ્રમાણે અનુકૂળ અને પ્રતિકૂળ વચનેાવડે કહ્યા છતાં પણ જમાલિએ પેાતાના દીક્ષા-ગ્રહણના અભિલાષ તજ્યે નહી. ત્યારે ઇચ્છા રહિતપણે પણ માતા-પિતાએ તેને અનુમતિ આપી,
