________________
ચતુર્થ પ્રસ્તાવ-શ્રી વિરપ્રભુની પ્રવજ્યા આદરવાની તૈયારી. ૧૦૦ મૂકા, ગામ, આરાદિક સંનિવેશે બતાવે, એમાં જેને જે વસ્તુ જોઈએ તેને તે આપ.” એટલે “જેવી દેવની આજ્ઞા” એમ કહી તે પુરૂષો નીકળ્યા અને રાજાના હુકમ પ્રમાણે તેમણે બધું કર્યું. એ રીતે વિરોધીનું નિવારણ કર્યા વિના રાય કે રંકને સમાન સમજી, અમંદ આનંદ પ્રગટાવનાર પ્રભુનું સંવત્સરિક મહાદાન પ્રવર્તતાં આટલું દ્રવ્ય અપાયું-ત્રણ સે અને અડ્યાશી કેટ, તથા એંશી લાખ એટલી દ્રવ્ય સંખ્યા થઈ. એમ એક વરસપર્યત કનકષ્ટિથી યાચક–જને તૃપ્તિ પમાડ, શ્રી વીરે પ્રવજ્યા આદરવાને વિચાર કર્યો ત્યારે બ્રહ્મદેવલેકના વિપુલ એવા રિષ્ટ પાથડામાં દિવ્ય વિમાને રહેલા અને મહાસુખશાળી સારસ્વત, આદિત્ય, વન્ડિ, વરૂણ, ગાતેય, તુષિત, અવ્યાબાધ, આગ્નેય, અને રિ–એ દેનાં તત્કાલ સિંહાસને ચલાયમાન થયાં. એટલે અવધિજ્ઞાનથી પોતાનું કર્તવ્ય જાણવામાં આવતાં પોતપોતાના પરિવારસહિત તેઓ તરત પ્રભુ પાસે આવ્યા. ત્યાં વિનયથી નમતા મસ્તકથકી પી જતા સુગંધી મંદારપુષ્પવડે જાણે અર્થ આપતા હોય તેમ એગ્ય વાણીથી ભગવંતને આ પ્રમાણે વિનવવા લાગ્યા–“કામરૂપ હસ્તીને પરાસ્ત કરવામાં દારૂણું નખયુકત મૃગેંદ્ર સમાન અને ચરણુગ્રથી પર્વતો અને ધરણીતલને ભિત કરનારું એવા હે નાથ ! તમે જય પામે. હે પરમ કાણિક ! પોતાના કાર્યમાં વિમુખ બની જગતની રક્ષા કરવામાં તત્પર તથા જ્ઞાતકળાપ કમળવનને વિકાસ પમાડવામાં સૂર્ય સમાન એવા હે પ્રભુ ! તમને નમરકાર છે. હે નાથ ! તમે જેમ કાલેકનાં વસ્તુ-પરમાર્થને જાણે છે, તે પ્રમાણે મારા જે મંદમંતિ શું કદિ જાણી શકે? અથવા તે હેલામાત્રથી કિરણ પ્રસારી અંધકારને પરાસ્ત કરનાર સૂર્ય આગળ ખદ્યોતખજુઆની કાંતિ શું માત્ર ગણાય ? તથાપિ હે જગદીશ! અમે પોતાને અધિકાર સમજીને સમરણમાત્રના નિમિત્તે કંઈક તમને વિનવીએ છીએ. હે તીર્થ નાથ ! હવે આપ પ્રવજ્યા સ્વીકારે અને ભવ-રોગથી સંતપ્ત થયેલા લોકેના અનર્થને દૂર કરનાર એવા તીર્થને સત્વર પ્રવર્તાવે. અત્યંત મૂઢ તીથીઓના કુવચનરૂપી અંધકારથી આચ્છાદિત થયેલા મેક્ષમાર્ગને તમે અનુપમ જ્ઞાનપ્રદીપવડે પ્રગટાવે. અત્યંત વિચિત્ર અતિશયરૂપ રત્ન અને કરૂણા જળથી ભરેલા સાગરની જેમ તમારા થકી લેકે ભલે વચનામૃતનું પાન કરે. અસાધારણ શામય–ભાવને સાંભળતાં બધા જ રોમાંચિત થઈ ભલે આકલ્પ-શાસન ચાલે ત્યાંસુધી આપની કથા કહ્યા કરે.” એ પ્રમાણ વિનીત દેના વચનથી પિતાના કર્તવ્યમાં બમણે ઉત્સાહ લાવતા અને જગતના એક ચક્ષુરૂપ એવા પ્રભુ મક્ષસુખના વિશેષ અભિલાષી થયા.
એમ વિનંતિ કરી કાંતિક દે પિતાના સ્થાને જતાં, સિંહાસનથી
