________________
થોડી વારમાં શેરખાં ને મલિકા–પાંખમાં પાંખ ભિડાવી ઊડતાં કબૂતર–કબૂતરી શાં, આંખમાં આંખ મિલાવી સ્નેહની સુગંધ વહાવતી ગુલ ને બુલબુલ શા–ધીરે ધીરે નૌકા તરફ જઈ રહ્યાં હતાં. એક વારના કવિતારસિયા જુવાનના મેંમાંથી અજાણ પંક્તિઓ સરી રહી હતી.
જિંદગી હૈ યા કેઈ તૂફાન હૈ, હમ તો મરને કે હાથ જ ચલે, *
૪ આ તો જિંદગી છે કે કોઈ તોફાન છે, મૃત્યુના હાથે જ અમે જીવી ગયાં.
ચક્રવર્તીનું રત્ન : ૧૫
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
