________________
સૂતર કાંતતી ડોશીઓ પણ મોતના મેદાનમાં માથાના ગેડીદડે રમવા નીકળનાર આ બંકાઓને નિહાળવા આવતી, તેમનાં ઓવારણું લેતી ને તેમને આશીર્વાદ આપતી.
શેરખાંનું સૈન્ય ધીરે ધીરે ભાવિ દિવિજ માટે કસાતું જતું હતું. આમ ને આમ દિવસે નહીં, મહિના નહીં, વર્ષો વીતતાં ચાલ્યાં.. હવે તો જામગરી ઝગી ચૂકી હતી, માત્ર ચંપાવાની વાર હતી.
sssssssssss
ല
૧૨૨ ઃ પૂર્વ તૈયારી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
