________________
२८
૪
૩
૧
૨ ,
૧૫
૧૩
૫
૧૨ ૧૪
पत्तेवि तंमि रे जीव! कुणसि पमायं तुमं तयं चेव ।
૭ ૯ ૧૦ ૧૧ जेणं भवंधकूचे, पुणोवि पडिओ दुहं लहसि ॥५२॥
प्राप्तेऽपि तस्मिन् रे जीव ! करोषि प्रमादं त्वं तदैव । येन भवान्धकूपे, पुनरपि पतितो दुःखं लप्स्यसे ॥५२॥
અર્થ: હે:જીવ! જીનવરનો ધર્મ પામીને પણ જો તું પ્રમાદ કરે છે તો ફરીથી ભવરૂપી અંધ કૂવામાં પડી ઘોર દુઃખ પામીશ. માટે પ્રમાદનો ત્યાગ કર.)
उवलद्धो जिणधम्मो, नयअणुचिण्णो पमायदोसेणं । -~-७ १ ८ हा जीव! अप्पवेरिअ!, सुबडंपर ओविसूरिहिसि ॥५३॥
उपलब्धो जिनधर्मो, न चाऽनुचीर्णः प्रमाददोषेण । हा जीव ! आत्मवैरिक!, सुबहु परतः खेत्स्यसे ॥५३॥
અર્થ : હે જીવ! તું દૈવયોગથી જીવધર્મ પામ્યો, પરન્તુ પ્રમાદના દોષવડે તેં આચર્યો નહિં, તે ઘણી ખેદની વાત છે, માટે તે આત્માના વૈરી ? તું પરલોકમાં ઘણો જ ખેદ પામીશ.
