________________
१६८
क्रोध- फळ अणथोवं वणयोवं, अग्गीथोवं च कसायथोवं च ।
૧૦ ૧૩ ૧૪ ૧૧ ૧૨ ૧૫ ૧૬ न हु ते विससिअब्, थोपि हु तं बहू होई ॥१०॥ ऋणस्तोकं व्रणस्तोक, मग्निस्तोकं च कषायस्तोकं च । न हि तद्धिश्वसितव्यं, स्तोकमपि सद्बहुभवति ॥१०८॥
અર્થ: દેવું થોડું હોય, વ્રણ થોડું હોય, અગ્નિ થોડી હોય, અને કષાય થોડો હોય તોપણ તેનો વિશ્વાસ ન કરવો. કેમ કે થોડું હોય તોપણ તે ઘણું થઈ જાય છે. અર્થાત્ ઘણું થતાં વાર લાગતી નથી.
मिच्छामिदुक्कडंनुं प्रवर्तन जं दुक्कडंति मिच्छा, तं भुज्जो कारणं अपूरंतो ।
૧૦ ૧૨ ૧૧ ૧૩ ૧૪ तिविहेण पडिकंतो, तस्स खलु दुक्कडं मिच्छा ॥१०९॥
यदुष्कृतमिति मिथ्या, तद्भूयः कारणमपूरयन् । त्रिविघेन प्रतिक्रामन, तस्य खलु दुष्कृतंमिथ्या ॥१०९॥
અર્થ : જે દુકૃતને મિથ્યા કરે તે દુષ્કત સંબંધી કારણને ફરીને સેવે નહિ અને વિધિએ કરીને પડિક્કમે; તેનું ખરૂં
