________________
૧૦૪ ]
તત્ત્વતરંગિણું અનુવાદ ગ્રંથ
~
જવ અને પખવાડિઆમાં ત્રણપર્વ જણાવેલ હોવા છતાં “વીરા વંવમી અમી viણી
go તિહીશો પર હુમતીવ્યો, જોથાણા મામા ' એ શ્રી શ્રાદ્ધવિધિ આદિ પ્રકરણ ગ્રંથમાંના પાઠને અવલંબીને તે વર્ગ પણ આજે મહીનામાં જે-બીજ, પાંચમ, આઠમ, અગીઆરસ, ચૌદશ, પૂનમ તથા અમાસ મળીને સાત પવી, શુકલ તથા કૃષ્ણપક્ષની બે બીજ, બે પાંચમ, બે આઠમ, બે અગીઆરસ, બે ચૌદશ, પૂર્ણિમા અને અમાવાસ્યા મળીને બારપર્વ અને પખવાડીયામાં બીજ, પાંચમ, આઠમ, અગીઆરસ, ચૌદશે અને પૂનમ અથવા અમાસ મળીને છ પવી જણાવે છે તે પણ તેવી પૂર્વાચાર્યની આચરણજન્ય પરંપરાથી જણાવે છે. આ બદલ શ્રી હીરપ્રશ્ન પત્ર ૩ની પહેલી પુઠી ઉપર ૧૫ માં પ્રશ્નના ઉત્તરમાં ખુલાસે પણ છે કે- 'તો પાપડ્યો સવા લંવારીતા. चीर्णतया संभाव्यते, अक्षराणि तु श्राद्धविधेरन्यत्र दृष्टानि न स्मरंति'
(૧૭) પાક્ષિકાદિ પ્રતિક્રમણમાં–‘અતિચાર કહ્યા પહેલાં છીંક થાય તે ફરીથી પ્રતિક્રમણ પહેલેથી શરૂ કરવું” એ કઈ શાસ્ત્રોબ્લેખ નહિ હોવા છતાં આજે તે વર્ગ પણ તે રીતે છીંક થાય તે ફરીથી પ્રતિક્રમણ શરૂ કરે છે તે પરંપરાથી કરે છે. જુઓ– “શ્રી હીરપ્રશ્ન પત્ર ૧૩ ની પહેલી પુઠી ઉપરને બીજો પ્રશ્નોત્તર.”
(૧૮) શાસ્ત્રમાં તે કઈ ઉલ્લેખ નહિ હોવા છતાં પર્યુષણમાં તે વર્ગ પણ જે ચૌદ સ્વપ્ન ઉતરાવે છે, ઝુલાવરાવે છે, તેને પુષ્પમાલાદિ પહેરાવરાવે છે અને તેની ઉછામણી વગેરે બોલે છે તે પર પરાથી બેલે છે.
(૧૯) શાસ્ત્રો લેખ નહિ હોવા છતાં તે વર્ગ પણ જે-પ્રભુપૂજા, આરતિ, મંગલદી, ગુરુને વાંચવા માટે વહેરાવાતાં પુસ્તક અને પ્રતિક્રમણમાં તેને સૂત્ર વગેરેની ઉછામણી બેલે છે તે પરંપરાથી બોલે છે.
(૨૦) પ્રથમ જણાવેલ છે તેમ આગમશાસ્ત્રોમાં મુનિને–એ, તરાપણી, એલપટ્ટો. વગેરેને દર બાંધવાને તથા તેવા દેરાઓને તેમજ ગોચરીની ઝાળીને ગાંઠ વાળવાનો નિષેધ હોવા છતાં આજે તે વર્ગ પણ તે તે વસ્તુઓને નિઃશંકપણે દેરા બાંધે છે અને ગાંઠ વાળે છે તે પરંપરાથી બાંધત અને વાળને હેઈને શાસ્ત્રીયજિનાજ્ઞા કરતાં પરંપરા રૂપ જિનાજ્ઞાને પ્રબલ માનતે હવાના પ્રતીકરૂપ છે.
(૨૧) શાસ્ત્રમાં મુનિને ધાતુને અડકવાને નિષેધ હોવા છતાં આજે તે વર્ગ પણ તાસ, તપેલા, થાળી, છીબાં, વાટકા અને ચશ્માની ફ્રેમ વગેરે ધાતુની ચીજોને તે નિરપવાદ અને નિઃશંકપણે ઉપયોગ કરે છે તે પણ પરંપરાથી કરે છે.
(૨૨) ઘાને ઘારીયું વીંટયા પછી એઘાના મૂલ ભાગમાં દરે વીંટવાનું (શ્રી પ્રવચન સારોદ્ધારપત્ર ૧૧૧ ના ઉલ્લેખ મુજબ) શાસ્ત્રમાં વિધાન નહિ હોવા છતાં આજે તે વર્ગ પણ વીંટે છે તે પરંપરાથી વીંટે છે.
