________________
પર્વતિથિબેધક પ્રશ્નોત્તરી
[ ૨૬૩ એગ્ય જાણવી.” એ પ્રમાણે (બ્લેક બતાવેલી પંકિતઓ ઘરની ઘુસાડવાપૂર્વક) વિપરીત અર્થ કરેલ છે તેને હેતુ શું હશે?
ઉત્તર - તે પ્રશ્નના પ્રશ્નકારશ્રી અને તે પ્રશ્નના ઉત્તરદાતાશ્રી બ, લૌકિક ટિપ્પણમાં પૂનમ-અમાસની વૃદ્ધિ હોય ત્યારે આરાધનામાં તે (તે પૂનમ અમાસની વધેલી ઘડીઓવાળી ઉદયાત્ તિથિને જ તિથિ માનવાની પરંપરાગત અવિચ્છિન્ન આચરણ મુજબ) વૃદ્ધ ઘડીઓવાળી પૂનમ અમાસને જ ઔદયિકી પૂનમ અમાસ તરીકે માનનારા હોવાથી આરાધનાના તે પ્રશ્નોત્તરમાં તેઓ બંનેએ (પહેલી પૂનમ બીજી પૂનમ કે પહેલી અમાસ બીજી અમાસ એમ નહિ જ કહેવાને સંયમ જાળવીને વૃદ્ધ ઘડીઓવાળી તિથિને જ પૂનમ-અમાસ લેખવારૂપે) ઔદયિકી તિથિ કહેલી છે. અર્થાત્ લૌકિક પંચાંગની પહેલી પૂનમ-અમાસને પૂનમ કે અમાસ કહી નથી. તે પ્રશ્નોત્તરમાં પ્રક્ષકારને પૂર્વતની કહેવી પડી છે તેમાં તેમણે પણ પહેલી પૂનમ અને પહેલી અમાસ’ તે નહિ જ કહેવાને સંપૂર્ણ સંયમ સાચવેલ જ છે. આથી તે પ્રશ્નોત્તરને તમે જણાવેલ છે તે સેંકડે વર્ષથી પ્રચલિત અર્થ જ વાસ્તવિક અર્થ છે અને તે અર્થમાં શ્રી જબ્રવિજયજીએ જે“એટલે બીજી પૂનમ અને બીજી અમાસ, પહેલી પૂનમ અને પહેલી અમાસ તથા બીજી પૂનમ અમાસ” એ વા ઘરમાં ઘુસાડેલાં છે, તેમાં “સં. ૧૯૯૩ થી એ રીતે આરાધનામાં પણ બે પૂનમ-બે અમાસ કહેનારે તેમને નવ તિથિમત, શ્રી હીરસૂરિજીમ૦ ના નામે ચલાવવો” એ દુષ્ટ હેતુ છે. આ પ્રશ્ન -પ્રસ્તુત અનુવાદ બૂકના પેજ ૮૬ ઉપર અને ૫૪મી સ્કૂટનેટના છેડે-“પૂનમ આદિની ક્ષય વૃદ્ધિ હોય ત્યારે એની એક દિવસ આગળ અગર પાછળ બેસાડવા વગેરેનું ગુરુગમથી સહેજે સમજી શકાય તેવું છે.” એ પ્રમાણે જાણે અજાણે પણ લખીને તે તેમણે આ અનુવાદની બૂકથી માંડીને આ બૂકની પહેલાંની પણ બે બૂકમાં જે-“પૂનમ અને અમાસના ક્ષયે ચૌદશે ચૌદશ-પૂનમ તેમજ ચૌદશ-અમાસ” એમ બંને તિથિનું આરાધન થઈ જાય છે તથા પૂનમ-અમાસની વૃદ્ધિ વખતે પહેલી તિથિને ફશું=નકામી ગણીને જ ચૌદશ તથા બીજી પૂનમ-અમાસે તે ચૌદશ અને બીજી પૂનમ કે ચૌદશ અને બીજી અમાસ એમ તે બંને તિથિનું આરાધન કરાય. એ પ્રમાણે અનેકવાર કહેલું છે, તે કથનને પોતાના જ હાથે ઉસૂત્ર ઠરાવેલ હેવાથી તે ત્રણેય બૂકનાં લખાણ સામે આપશ્રીએ આજ સુધીમાં સિદ્ધાંત અને પરંપરાના સજજડ સમર્થનપૂર્વક જે બલફોડ અને અવિરત લાલબત્તી ધરીને શ્રી સંઘને સાવધ રાખેલ છે તે તે યથાર્થ જ જણાય છે, પરંતુ પ્રસ્તુત બૂકના પેજ ૮૮ ઉપર તેમણે શ્રી હરિપ્રશ્નોત્તરના ૧૦-૧૧ અને ૧૨ એ ત્રણ પાઠના આધારે કરેલી પ૫મી સ્લેટનોટમાં–“આ પ્રશ્નોત્તરથી સિદ્ધ થાય છે કે-શ્રાવકે ગુરુપૂજા કરે, તે શાસ્ત્રોકત જ છે, અને તે માટે ઉછામણીને પંસગ હેય તે તે દેવદ્રવ્યની વૃદ્ધિકારક હે શાસ્ત્રાવિધિને ઉપકારક જ છે. ૪૪૪૪” ઈત્યાદિ લખવા વડે નવા વગે સં. ૧૯૭થી ઘી
