________________
ला साधु..
५३
-
-
करेसु जइसि तुट्ठो मे । एवं कयंचिय मए-मग्गसु अन्नपि आह सुरो ॥ २१ ॥ अयलो जंपइ तुज्झवि-किं सीसइ अमर मुणियकज्जस्स । नाउं ओहिवलेण-तं कज्ज आह इय अमरो ॥ २२ ॥ तं अयल गच्छ सगिह-वीसत्थो होसु मुंचसु विसायं । एसो चोरपबंधो-गोसे सयलो फुडो होही ॥ २३ ॥ इय भणिय गओ अमरो-अयलयेवि विसि ट्ठदेहलायन्नो । निययावासे पत्तो-निचिंतो लहइ निदं च ॥ २४ ॥
वरगयनिदा अयलो-पए पिसाएण पणिओ भइ । तं तक्करवुततं निसुणमु सो आह कहसु फुडं ॥ २५ ॥ एयस्स पुरस्सः बहिं-पु. व्वदिसाआसमे वसइ जोगी । पचयओ से सिद्धोः कविलक्खो. चेडओ अत्थि ॥ २६ ॥ तेणं हरेइ नयरे-सो सारं रमइ निास जहिच्छाए । काऊण जोगिरूवं-दिवसे पुण कहइ धम्मकहं ॥ २७ ॥ तस्सासमभूमिहरे-चिट्ठइ अवहरियदव्वसव्वास । मा कोहिसि इहः संसय-मियः भणिय
अर्बु साहस म ४२, भने नये, ते भाग. [ २० ] मय माल्यो , तुं મારા પર પ્રસન્ન થયો હોય, તે સાધકનું ઈષ્ટ કર. ત્યારે દેવ બોલ્યો કે, તે તે મેં કર્યુંજ भान; ५९४ मीaj ५ ४ भाग. [२१] २मय माल्यो , हे हे ! तने यां મારા કામની ખબર નથી કે વળી કહેવું પડે ? ત્યારે તે દેવ અવધિના બળે તે કામ જાણીને બે કે, હે અચળ ! તું તારા ઘેર જા, અને વિષાદ છોડીને ધીરે થા. પ્રભાત योनुं सj भोपाj प्रगट थशे. [ २२-२३ ] सेम डीने व तो थे।. या मચળ પણ વિશિષ્ટ લાવણ્યથી શોભતે કે પોતાના મુકામે આવી, નિશ્ચિંતપણે ઉંઘવા सायो. [२४]
પ્રભાતે અચળ ઉંઘમાંથી ઉ, ત્યારે પિશાચે કહ્યું કે, હે ભદ્ર ! હવે ચેરની पात सien. सारे. ते मोस्यो , म प्रगट ४२१. [ २५ ] पिशाय मोट्या , मा નગરની બાહેર પૂર્વ દિશાના આશ્રમમાં પર્વતક નામે એક યોગી રહે છે, તે સિદ્ધ છે, અને તેને કમિલાલ નામે એક ચેલે છે, તેના મારફત તે રાતે નગરમાંથી સાર ચીજ હ.
