________________
સતી બરસાલા-૧
ભંસાલાએ સમજાવ્યા
તાત ! આ તે વિધાતાના ખેલ છે. મને આશીર્વાદ આપે કે હું મારા સૌભાગ્યની રક્ષા કરી શકું. કનકવતીપુરી હવે મારા માટે પારકી છે, આને લઈને હું મારી ભાગ્યપરીક્ષા કરવા જઈશ !”
દીકરી ! હવે તને કેવી રીતે જવા દઉં? તારા આ બાળપતિનું લાલન-પાલન તે મારે ત્યાંની ધાવ કરતી રહેશે.”
“પિતાજી! એ નહીં બને. એમના જીવનની રક્ષા માટે મારે જ એમનું પાલન કરવું છે. સતીની એક વાતને બીજો વિકલ્પ નથી થતું.”
ઘણી આજીજી-વિનંતી કરીને એક બે દિવસ માટે રાજા મકરધ્વજ બંસાલાને રાજભવન પર લઈ ગયા. પછી પિતાના પતિને ઉંચકી લઈને તેણે પ્રયાણ કર્યું. લાચાર થઈને માતા-પિતાને અનુમતિ આપવી જ પડી.
એટલું ચેકકસ થયું કે ઘણે જ દૂર સુધી રાજાને સારથિ બંસાલાને રથમાં મૂકી આવ્યા. સાથે એક વાસણમાં દૂધ હતું. તેને પીવડાવીને બંસાલા પિતાના પ્રિયતમની ભૂખ શાંત કરતી.
વનમાં રાજદુલારી પગપાળા જ ચાલી. બધું જ ભાગ્ય પર છોડીને વનમાં સૂઈ ગઈ. પછી દિવસે ચાલી અને ફરી
