________________
१४२
भ्रत विध्वंसनम् ।
सुयक्खाय धम्मे वितिगिच्छतिन्ने,
लाढ़े चरे आय तुले पयासु। चयं न कुजा इह जीवियद्धि, चयं न कुज्जासु तवस्सि भिक्खू ।
(सूयगडाङ्ग श्रु० १ ० १ गा० ३ )
सु० रूडी परे जिन धर्म को. ए धर्म एहवो हुइ तथा. वि० सन्देह रहित वीतराग बोले ते सत्य इसो मानें पुतने ज्ञानदर्शन समाधि कही. तथा सा० संयम ने विषे. निर्दोष श्राहार लेतो श्रको विचरे. प्रा० अात्मा तुल्य. प० सर्व जीव में देखे एहवो साधु हुई. प्रा० श्राश्रव न करे इहां असंयम जीवितव्य अर्थी न हुई. च० धन धान्यादिक नु परिग्रह न करे. सु० भलो तपस्वी. भि० ते साधु हुवे.
अथ अठे पिण कह्यो। असंयम जीवितव्य नो अथीं न हुवे। ते जीवि. तव्य सावद्य में छै । ते माटे ते असंयम जीवितव्य वांछयां धर्म नहीं। डाहा हुवे तो विचारि जोइजो।
इति १५ बोल सम्पूर्ण
तथा सूयगडाङ्ग अ० ५ उ० २ जीवणो वाँछणो वो ते पाठ लिखिये छै ।
नो अभिकंवेज जीबियं नो विय पुयण पत्थए सिया अजत्थ मुर्वेति भेरवा सुन्नागार गयस्य भिक्खुणो।
( सुयगडाङ्ग श्रु० १ अ० २ उ० २ गा० १६ )
नो० तेणे उपसर्ग पीड्यो छतो साधु असंयम जीविनव्य न वांछे एतले मरण श्रागमे जीवितव्य घणो काल जीव इम न बांछे. नो० परिसह ने सहिवे वस्त्रादिक पूजा लाभ नी प्रार्थना न बांद. सि. कदाचितू न करे. अात्मा ने विषे. मु० उपजे परिषह केहवा. भे० भय कारिया