________________
३२४
भ्रम विध्वंसनम् ।
अपसत्था तिविहा पणगत्ता, तं जहा--णाणज्झवणा. दंसण ज्झवणा चरित्त उझवणा से तं अपसत्थो से तं नो आगमओ भावझवणा से त भाव उझवणा से त उह निष्फन्ने।
( अनुयोग द्वार)
से ते. कि कोण भा. भाव झपणा नपणा ते कहे है. भा. भाव झवणा दुवे प्रकार नी प० परूपी र ते तं कहे छ. श्राः अागम . नो नो अागम सं. सं० ते. कि कौण. श्रा० अागम सू भाव कवणा प्राः आगम सं भाव झवणा. जा जाणो में उपयोग युक्त सूत्र भणे. से० ते. अागम भाव झवणा कही है. से. ते कोण नो नो अागम सूं भाव झवणा नो. नो अागम स भाव झवणा दुःचे प्रकार नी प. परूपी तं ते कहे है प. प्रशस्त भाव नी क्षपणा. अ. अप्रशस्न भाव नी ज्ञपणा. से. ते कोण प्रशस्त ज्ञपणा. प० प्रशस्त क्षपणा ४ प्रकार नी. परूपो छ त त कह छै क्रोध ज्ञपणा. मान नपणा. माया नपणा. लोभ क्षपणा. से० ते प्रशस्त ज्ञपणा कही. से ते. कि० कोण अप्रशस्त क्षपणा. अ. अप्रशस्त क्षपणा ३ प्रकार नो परूपी है. तं ते कहे है ज्ञान क्षपणा दर्शन नपणा. चरित्र क्षपणा. सं. ते अप्रशस्त नपणा कही सः ते नो भागमो भाव नपणा. से. ते भाव नपणा कही.
अथ इहां झवणा ते खपावणा। तिहां प्रशस्त भले भावे करी क्रोध. मान, माया. लोभ. खपै. अने अप्रशस्त माठा भाव करी ज्ञान. दर्शन. चारित्र खपे. इम कह्यो। ते ज्ञान. दर्शन. चारित्र. तो निज गुण छै जीव छै। ते माठा भाव थी खपता कह्या ते खपे कहो भावे मिटे कहो। जे माठा भाव आयां ज्ञान खपे ते ज्ञान रहित हुवे , तेहनें ज्ञान खपे कहो। इमहिज दर्शन. चारित्र. खपे कह्यो। जिम माठा भाव थी ज्ञान. दर्शन. चारित्र. खपे पिण ज्ञानादिक अजीव नहीं, तिम भला भाव थी अशुभ आश्रव क्षपे कह्या पिण आश्रय अजीव नहीं। अने आश्रव खवावे ए पाठ रो नाम लेइ आश्रब ने अजीव कहे तो तिण रे लेखे ज्ञान. दर्शन चारित्र. पिण माठा भाव थी खपे इम कह्यां माटे ज्ञान. दर्शन चारित्र में पिण अजीव कहिणा। अनें ज्ञानादिक खपे कह्या तो पिण ज्ञानादिक ने अजीव न कहे तो आश्रव में खपावणो कह्यो--एहवो नाम लेई आश्रव में पिण अजीव न कहिणो। अनें आश्रव ने अजीव कहे तो सम्बर पिण तिण रे लेखे अजीव कहिणो अने'
