________________
- શતક ૧ લું.
બીજાઓને ને જીવાદિ તત્વોનો બેધ કરનારા હતા. તેઓ પોતે મુજ હતા, એટલે બાહ્ય અને આભ્યન્તર કર્મગ્રંથિના બંધનથી રહિત હતા. તે સાથે મોરપિતા એટલે બીજાઓને કર્મના બંધનથી મુકાવનારા હતા.
હવે પ્રભુની મુકતાવસ્થાને આશ્રીને વિશેષણો કહે છે. તે વીર પ્રભુ પણ એટલે સર્વ વસ્તુઓના સમૂહને વિશેષ રૂપે જણાવનારા તેથી સર્વ એટલે સર્વને સામાન્ય રૂપે જનારા હતા. અન્ય દર્શનીએ. એ માનેલા પ્રભુની જેમ (મુક્તા વસ્થામાં) તેમનામાં જડપણું થવાનું ન હતું. (અને સર્જર આ બે વિશેષણે કેઈક ઠેકાણે આપેલા પણ નથી.)
તે શ્રીવીરપ્રભુ લિજિરિ નામના સ્થાન માં જવાની ઇચ્છાવાળા હતા. તે સ્થાન કેવું છે, તે કહે છે-તે સર્વ પ્રકારની બાધાએ રહિત હોવાથી શિવ રૂપ છે. તેમાં સ્વાભાવિક અને પ્રાયોગિક એવા ચલનના કારણનો અભાવ હોવાથી તે ગઢ છે. તે અન્ન એટલે રોગથી વર્જિત છે, કારણ કે, રોગ થવાના કારણરૂપ શરીર તથા મનનો તેમાં અભાવ છે. અનંત એવા ' પદાર્થોના વિષયનું જ્ઞાનરૂપ હેવાથી તે સનાત છે. આકાંક્ષા વગેરેના અભાવથી તેની સ્થિતિ બદલાતી નથી, તેથી તે અક્ષર છે, અથવા અક્ષિણ એવો પાઠ લઈએ તો તે પૂર્ણિમાના ચંદ્રમંડળની જેમ પરિપૂર્ણ છે અને બીજાઓને પીડાકારી ન હોવાથી તે માથાવાય છે. જેમાં જવાથી આત્માઓ પૂર્ણ રીતે કૃતાર્થ થાય છે, તે સિદ્ધ કહેવાય છે. તે સિદ્ધિને માટે જેમાં ગમન કરવાનું તે શિહિત્તિ જે કર્મને લઈને એક સ્થાને રહી શકાતું નથી તેવા કર્મને જેમાં અભાવ છે, તેથી જ્યાં આત્મા સદા સ્થિતિ કરીને રહી શકે, તેવું તે ચાર કહેવાય છે. અર્થાત તેવું સ્થાન તે છે કે જેના કર્મ ક્ષીણ થઈ ગયા છે, એવા જીવનું સ્વરૂપ અથવા લોકાચ જે આ જીવના સ્વરૂપના વિશેષ આપેલા છે, તે લોકોનો આધેય ધર્મોના આધારમાં અત્યારેપ કરવા માટે સમજવા, આવા સિદ્ધિગતિ નામના સ્થાનમાં શ્રીવીરપ્રભુ જવાની ઈચ્છાવાળા હતા. હજુ તેઓ તે સ્થાનને પ્રાપ્ત થયેલા નહતા. કારણકે, જે તે સ્થાનને પ્રાપ્ત થયા હોય તો જે અર્થે આગળ કહેવાના છે, તેની પ્રરૂપણાનો સંભવ હેઈ શકે નહીં.
અહિ કદિ કોઈ શંકા કરે કે, કેવલી ભગવતો હમેશાં નિષ્કામ હોય ૧ જે સ્વભાવથી ચલાયમાન થયા કરે તે. ૨ કેાઈ પ્રગથી ચલાયમાન. થાય તે, ૩ આકાંક્ષા-આશા.
