________________
શ્રી ભગવતી સૂત્ર.
દેવ છે, એટલે ચારિત્રના પરિણામ વગરના સમ્યગ્
જેએએ સયમના પરિણામની વિરાધના કરી નથી એવા એટલે દીક્ષાકાળથી માંડીને જેમણે ચારિત્રના પરિણામના ભંગ કર્યો નથી એવા અર્થાત્ સંજવલન કષાયના સામર્થ્યથી અથવા પ્રમત્ત ગુણ સ્થાનકના સામર્થ્ય થી માયાદિકના અલ્પદોષ લાગવાના સંભવ થયા છતાં પણ ચારિત્રને ઉપઘાત જેમણે કર્યો નથી એવા, વળી જેએ ઉપર કહેલા જીવાથી ઉલટા એટલે સ ́યમની વિરાધના કરનારા અર્થાત્ શ્રાવકત્રત લીધા પછી દેશ વિરતિના પરિણામને અખંડિત રાખનારા અને તેને ખડિત કરનારા એવા ઉભય પ્રકારના જે શ્રાવકે હેાય તેવા, વળી જે અસની એટલે મનેાલબ્ધિ વગરના હેાય તેવા. અર્થાત્ અકામ નિર્જરાવાળા, તેમજ જેએ પડેલા પત્ર વગેરેના આહાર કરે તેવા ખાળ તપસ્વીએ, તથા જેએ કંદર્પી એટલે મશ્કરી કરનારા અથવા વ્યવહારથી ચારિત્ર બતાવનારા, અથવા કંદર્પકથા— કામકથા કરનારા, ( જેના સ્વરૂપનું વર્ણન અન્ય સ્થળે આપેલુ છે ) તથા જેએ ચરક પરિવ્રાજક બનેલા છે તેવા, એટલે ધાટિ ભિક્ષા લઈ ઉપ જીવિકા કરનારા, ત્રિદંડી સંન્યાસીએ અથવા ચરક એટલે કચ્છેાટક ૧ આ વિષે અન્ય સ્થળે કહ્યું છે કે, અણુવ્રત, તથા મહાવ્રત, અને ખાલતપ અને અકામ નિર્જરાવાળા જીવ જો સમ્યક્ દષ્ટિ હાય તા દેવતાનું આયુષ્ય બાંધે છે. ’’
વગરના
આ કહેવું અયુક્ત છે, કારણ કે, એ જીવાનો ઉત્કૃષ્ટથી ઉપરના ત્રૈવેયકમાં ઉપપાત કહેલા છે, અને સમ્યગદષ્ટિ જીવ દેશિવરત હાય તોપણ તેમનો ઉપપાત તેમાં થતા નથી, કારણ કે, દેશિવરત શ્રાવકોનું ગમન અચ્યુત દેવલાકની ઉપર થતું નથી ત્યારે તેએ નિવ પણ નથી, કારણ કે, તેમને અહિં ભેદથી કહ્યા નથી, તેથી અહિં મિથ્યાદષ્ટિ જીવાજ ભવ્ય અથવા અભવ્ય લેવા અને જે અસયત ભવ્ય દ્રવ્યુ દેવા કહ્યાં તે શ્ર મણ ગુણને ધારણ કરનારા અને સામાચારીના સ અનુષ્ઠાન કરનારા દ્રવ્યલિગ ધારી જીવા લેવા. તેએ બધી કેવળ ક્રિયાના પ્રભાવથીજ ઉપરના ગ્રેવેચકની અંદર ઉત્પન્ન થાય છે. તેને તેવું ચારિત્રના પરિણામ વડે શૂન્ય હોવાથી અસયત
અહિ શકા કરે છે કે, તેવા ભન્ય અથવા અભવ્ય જીવા શ્રમણ ગુણને ધારણ કરનારા કેમ થઇ શકે ?
(20)
તેને લીધેજ જેએ દૃષ્ટિ જીવો છે.
અનુષ્ટાન કરતા છતાં પણ કહેલા છે.
