________________
શ્રી સમુદ્રપાલીયાધ્યયન-૨૧
૬૯
परीसहा दुव्विसहा अणेगे, सीयंति जत्थ बहुकायरा नरा । से तत्थ पत्ते न वहिज्ज भिक्खू संगामसीसे इव नागराया ॥
॥ युग्मम् ॥
अनेकछन्दा इह मानवेषु,
यान भावतः
भयभैरवस्त्रोद्यन्ति भीमाः,
सम्प्रकरोति भिक्षुः ।
दिव्या मानुष्यका यदुत तैरश्वाः ||१६||
परीषदा दुर्विषहाः अनेके,
सीदन्ति यत्र बहु कातरा नराः ।
स तत्र प्राप्तो न व्यथेत भिक्षुः, संग्रामशीर्ष इव
नागराजः ॥ १७ ॥ ॥ युग्मम् ॥
અર્થ-જેમ આ જગતમાં મનુષ્યમાં અનેક અભિપ્રાયે થાય છે, તેમ કાઁવશ મનેલે સાધુ પણ ચિત્તવૃત્તિથી અનેક અભિપ્રાયા અત્યંત કરે છે અને તેથી મુનિએ આ પ્રમાણે જ આત્માને અનુશાસન કરવું જોઈ એ. વળી વ્રતના અંગીકારમાં हेव - मनुष्य-तिय यद्वृत भय ४२ - रौद्र उपसर्गो उध्यमां यावे છે. જ્યારે અનેક દુઃસહુ પરિષùા ઉદયમાં આવે છે, ત્યારે અત્યંત સત્ત્વ વગરના-કાયર મનુષ્યે સંયમ પ્રત્યે શિથિલ થાય છે, પરંતુ સત્ત્વશાલી તમારે હે ભિક્ષુક ! યુદ્ધના મેખરે રહેલ ગજરાજની માફક તે ઉપસગાં કે પરીષહેા પ્રાપ્ત થવા छतांय सत्त्वर्थी व्यक्ति नहि थj ( १६+१७-७१७+७९८) सीओसिणा दंसमसगाय फासा, आर्यका विविहा फुसन्ति देहं । अक्कुक्कुओ तत्थ-हियासइज्जा रयाई खेविज्ज पुराकडाई ॥ १८ ॥
