________________
શ્રી પ્રમાદસ્થાનાધ્યયન-૩૨
रूपेऽतृप्तश्च परिग्रहे च,
सक्तोपसक्तो नोपैति तुष्टिम् ।
अतुष्टिदोषेण दुःखी परस्य,
लोभाविलो आदत्ते अदत्तम् ॥२९॥
तृष्णाभिभूतस्याऽदत्तहारिणो,
मायामृषा वर्द्धते लोभदोषात्तत्रापि
૨૯૯
रूपेऽतृप्तस्य परिग्रहे च ।
યુવાન ત્રિમુખ્યતે સઃ ર્િી
|| વુમમ્ ॥
અથ-રૂપમાં તૃપ્તિ વગરના અને વિષયમૂર્છા રૂપ પરિગ્રહમાં પહેલાં સામાન્ય અને પછીથી ગાઢ–અત્ય ́ત આસક્તિવાળે બનેલા સતેષને પામતે નથી; માટે અસંતોષના દોષી, ‘ જો આ રૂપાળી ચીજ મારી પાસે હોય તે બહુ સારૂં'– આવી ઈચ્છાથી અત્યંત દુઃખી થને અને લેાભકલંકી, મોજાની રૂપાળી વસ્તુની ચારી કરે છે. àાભથી હારેલેા અને તેની પર વસ્તુના ચાર બનેલા, રૂપ અને પરિગ્રહના વિષયમાં અસંતુષ્ટ અને છે. અર્થાત લેાભના ઢાષથી લાભી ખનેલે પારકું ધન ચારે છે, તે છૂપાવવા માટે માયાપૂર્વક અસત્ય ખેલે છે અને માયાપૂર્વક અસત્ય ખેલવા છતાંય દુઃખથી તે છૂટતે નથી, પરંતુ વધુ ને વધુ દુઃખપાત્ર જ બને છે. (૨૯+૩૦-૧૨૪૯ +૧૨૫૦)
मोसस्त पच्छा य पुरत्थओ अपभोगकाले अ दुही दुरंते । एवं अत्ताणि समाययंत्रो, रूवे अतित्तो दुहिओ अणिस्सो ॥ ३१ ॥
