________________
•૯૪
મંત્રવિજ્ઞાન કરવી હોય તે મંત્રસાધકની ચેગ્યતા કેળવવી પડે છે અને -તે જ મંત્રસાધનામાં સફલતા કે સિદ્ધિ મેળવી શકાય છે.
ચગ્યતા કે લાયકાત કેળવ્યા વિના શરૂ કરાયેલું કાર્ય પ્રાયઃ વિડંબનાને નેતરે છે અને ઘણીવાર માટે અપયશ આપે છે. એક વાર તરીને તળાવના સામા કિનારે જવાની શરત લાગી, તેમાં બે માણસે તૈયાર થયા અને તેમણે તળાવમાં ઝંપલાવ્યું. હવે તેમાંના પ્રથમ માણસને બરાબર તરતાં આવતું હતું અને તે શરીરે પૂરતે સશક્ત હતું, એટલે તરીને સામે પાર પહોંચી ગયે, પણ બીજા માણસે તે પ્રકારની ચેગ્યતા વિના માત્ર દેખાદેખીથી ઝંપલાવ્યું હતું, એટલે તે અધવચ્ચે પચ્ચે કે થાકી ગયે અને ગળકાં ખાવા લાગે. કિનારે ઊભેલા માણસોએ આ દશ્ય જોયું, એટલે તેઓ તેની મદદે આવ્યા અને તેને બહાર કાઢ્યો, પણ તે સાથે જ તેને ઉપહાસ કરીને જણાવ્યું કે “કેમ ઈનામ જીતી લીધું?” પેલાને જવાબ આપે ભારે થઈ પડ્યો અને તે નીચું મોટું કરી ચાલતે થયે.
મંત્રસાધના પણ તરીને સામા કિનારે જવા જેવી એક કઠિન ક્રિયા છે, એટલે તેમાં મંત્રસાધકને યોગ્ય અનેક ગુણે કેળવવાની જરૂર રહે છે.
ભૈરવપઢાવતીક૯૫” માં કહ્યું છે કે – मन्त्राराधनशूरः पापविदूरो गुणेन गम्भीरः । मौनी महाभिमानी मन्त्री स्यादीदृशः पुरुषः॥
