________________
જપના પ્રકારો તથા નિયમ
૧૮૩ “શરીરવિભૂષાને ત્યાગ કરીને મેલા રહેવું તે સહેલું છે, અનજલના ત્યાગરૂપ તપ કરવું એ સહેલું છે અને ઇંદ્રિયોને નિગ્રહ કરે, એ પણ સહેલું છે, પરંતુ ચિત્તની વૃત્તિઓને અહીં તહીં જતી રેકવી, એ કામ ઘણું દુષ્કર છે.”
મનને અચાન્ય વિષમાંથી ખેંચી લીધા વિના નથી તે ઈષ્ટદેવની પૂજા યથાર્થ રીતે થઈ શકતી કે નથી મંત્રજપ સરખી રીતે થઈ શકતો.
એક શેઠ જ ભગવાનના નામની માળા ફેરવતા, પણ તે વખતે ધંધાધાપાના કે સંસાર-વ્યવહારના વિચારને અટકાવતા નહિ. તેમના હાથમાં માળાના મણકા ફરતા અને મન બીજે ભમતું. તેમની પુત્રવધૂ ડાહી હતી અને ધર્મનીતિના સુંદર સંસ્કારેવાળી હતી. તેણે વિચાર કર્યો કે “સસરાજી વૃદ્ધ થવા છતાં તેમની તૃણા જરાયે ઘટી નથી અને માળા ફેરવવા જેટલી સ્થિરતા પણ પેદા થઈ નથી, માટે એ કોઈ ઉપાય કર કે જેથી તેમની સાન ઠેકાણે આવે.” ' હવે શેઠજી નિત્ય નિયમ મુજબ માળા ગણતા હતા અને હમેશની ટેવ મુજબ મણકા ઝડપથી ફેરવી રહ્યા હતા. એવામાં કેઈએ બારણું ખખડાવ્યું અને પૂછયું કે “શેઠ ઘરમાં છે? મારે તેમનું કામ છે.” તે વખતે પુત્રવધૂએ જવાબ આપે કે શેઠ ઘરમાં નથી. એ તે હેઢવાડે (હરિજનવાસમાં) ઉઘરાણી કરવા ગયા છે. એટલે તે સાણસ ચાલ્યા ગયે.
પ્રશ્ન પૂછનારના, સાદ ઉપરથી શેઠ સમજી ગયા કે કે માણમાં આવ્યું હતું. આ માણસ તે જ હતું કે જેને પિતે
