________________
ગાયત્રી મંત્ર
૩ર૭ વિધાન છે, તેથી સાધકની ઉપાસના સંબંધી ગ્યતા વધે છે. જે એમ ન થાય તે શાસકાના કથન અનુસાર નિષ્ફળતા સાંપડે છે.
આવી જુદી જુદી ઉપાસનાઓમાં સાધકને વૈદિક અથવા તાંત્રિક પદ્ધતિને અથવા તે બંનેના મિશ્રિતરૂપને આશ્રય લેવું પડે છે. શુદ્ધ વૈદિક ઉપાસનામાં પ્રાતઃ સંધ્યાવંદનાદિ કર્મ કર્યા પછી પુરશ્ચરણાદિ ના સંકલ્પ પ્રમાણે દૈનિક જપ કરે જોઈએ તથા ગાયત્રી દેવીનું ધ્યાનાવાહનાદિ છેડશો પચાર પૂજન વગેરે કર્મો કરવાં જોઈએ. અહીં પુરચરણ અને ડી સ્પષ્ટતા આ રીતે થઈ શકે છે :
પુરચરણ શબ્દની રચના પુરઃ (એટલે આગળ). અને ચરણ (એટલે ચાલવું) આ બે શબ્દ વડે થઈ છે, સાધના માટે આગળ વધવામાં અમુક ક્લિાએ કરાય તે સિદ્ધિ સરળતાથી મળી શકે ચાલવાની ક્રિયામાં ગતિ, આગતિ અને સ્થિતિ આ ત્રણ બાબતેને સમાવેશ થાય છે. પુરશ્ચરણમાં આ ત્રણે બાબતેની આવશ્યક્તા હોય છે. ગતિમાં. જે દેની આગતિને રેકી ઉચિત શકિતને પ્રકુટિત કરવા માટે સ્થિતિ પ્રાપ્ત કરવા ઈચ્છનારે પુરશ્ચરણ કરવું જોઈએ. આ પુરશ્ચરણમાં (૧) નિત્યકર્મ સ્નાનાદિ (૨) સસ્થા, (૩) ગાયત્રી પૂજન-(જેનાં પ્રધાન અંગ પૂજા, કવચ, ન્યાસ, ધ્યાન, સ્તોત્ર પાઠ વગેરે આવે છે.) (૪) શાપ
(૫) સામાન્ય રીતે, સવા લક્ષ જપથી પુરચરણ થાય છે. વિશેષમાં મંત્રાક્ષર સંખ્યા પ્રમાણે પ્રત્યક્ષર લક્ષ મંત્રજપ કરવા જોઇએ.
