________________
म. श्रे.
खण्ड २
समुद्र हर
# मार्ग चोर शाहारी ॥ न जाणे कोइ नेडो माणस । सुणे बोली यारी ॥ म ॥ १३ ॥
ओलखी जा कहे राज सचिवने । केकोइ आगारी ॥ तो कोइ लारे आइ पकडले । करे, में ते खुवारी ॥ म ॥ १४ ॥ इम जाणी बुद्धिवंत कुँवर ए । रह्या मून धारी ॥ मैं मूर्खणी सं करूं छं बड २ । विगर विचारी ॥ म ॥ १५ । नेडो घोडो लेइने पूछे ॥ हुइ जिम इच्छारी। पाछो जवाब न आपे तयते । रही चुप्प धारी । म ॥ १६ ॥ आज भाग धन म्हारा बाइ। तूठा कर्तारी बल बुद्धि वय रूप पुरंदर । पाइ भरतारी ॥ म ॥ १७ ॥ कोहक ग्रामें जाइ रहस्यूं । हो स्व इच्छारी । इम अनेक तरंगा उपजे । ज्यों सिन्धूवारी ॥ म ॥ १८ ॥ कब दिन उगे कब मुख निरखू । इम रही उमंगारी ॥ लारे २ अश्व चलावे । | करती विचारी ॥ म ॥ १९ ॥ मदनजी चिंते दिन उगाथी । थासी मजारी ॥ फिरतो |घर जावण नहीं पावे । थासे मुज प्यारी ॥म ॥ २०॥ ढाल ए दूजा खंडकी चौथी । अमोल उच्चारी ॥ विचार दोन्यारा सिद्ध होणको ॥ दिन छे बहुलारी ॥ मदन ॥ २१ ॥ॐ ॥ दोहा ॥ उभय जणा एकण दिशे । शीघ्रते चाल्या जाय ॥ खाह पहाड | उल्लंघता। साहस मन सवाय ॥ १॥ कार्य अर्थी मनुष्य ते । दुःख सुख गिणे न कांय ॥ दुःख ने सुख करी लेखता । कामी काम उमाय ॥२॥ इच्छा अति मुख दर्श की । कुवरीने मन मांय ॥ तेहना दुःख ने दाबबा । जाणे रवी दवाय ॥ ३ ॥ सध्या रंग जब
