________________
छांटो मार्यो । पटपड्यो नीचे खुल्लो मार्ग । हर्ष्या मदन हुया धार्या ॥ म ॥ ६ ॥ कीर कहे मुज पहली छोडो । महारो जीव अकुलावे || पाछे कुँवरी बाहिर लाजो | ज्यों उपद्रव्य न थावे ॥ म ॥ ७ ॥ झट उड आयो मदन जी पासे । तुम्बी जले जले न्हवापों ॥ तत्क्षण मूलगोरूप ते पायो । चरणे शीस लगायो | म ॥ ८ ॥ रखवाली वाहिर तस राखी । गुफा में भदन पधार्या ॥ अन्धारे कुँवरी न पेछाण्या । जोगी आया धार्या ॥ म ॥ ९ ॥ तटकी बोले कन्या तत्क्षण । पापी दूरो रहीजे || जो जीव लेवा इच्छा होवे तो । म्हारा तन्ने छीजे ॥ म ॥ १० ॥ किम अबलाने लारे लागी । विना गुन्हे सतावे || | जाणे नहीं मुज पाछल बलिया । जे थारो अंत लावे ॥ म ॥ ११ ॥ धावोरे धावो मदन जवैरी । इण दुष्ट करथी छुडावो । इम कही ते रोवा लागी लागी । किहां लग सहं दुःख घावो ॥ ८ ॥ १२ ॥ नाम सुणी निज चमक्या मदनजी । मीठाले तर संतोषी ॥ मदन हूं तुम लेवा आयो । मत समजो ते दोषी ॥ म ॥ १३ ॥ जल्दी निकलो गुफाने बाहिर । रखे ते पापी आवे || बोली सेंदी सुण बिस्माह । हर्ष उमाले बतलावे ॥ मं ॥ १४ ॥ खरोखर जवैरी छो तुम । महारे कारण आया ॥ धन्य भाग्य आज दुःख गयो सब । | प्याराका दर्शन पाया ॥ म ॥ १५ ॥ तत्क्षण दौडी बाहिर आइ | दोन्याने दखे सुखपाइ || दुःख संभार्यो हियो उमंगायो । नेणा नीर बहाइ ॥ म ॥ १६ ॥ तुम्बी जले
अहो
१ तोला
