________________
मदन मन हर्षाय ॥ निशा माहें गुप्त ते । श्रीपुर देवले आय ॥ १ ॥ पूर्व तणी पेरे सज्यो। ब्रह्मचारीको रूप ॥ निसीस्या ध्यान आसणे । कोइ न जाणे श्वरूप ॥२॥ ते तले दिन
खंड ६ कर प्रगट्यो । शौच हुई सा लोक ॥ उमाया दर्शन भणी । आइ मिल्या बहू थोक ॥ १ बैठे | ३ ॥ तिमही ध्यानस्थ जोयने । धन्य २ सहु केय ॥ ज्ञानी गुणी तपो धनी । यां समर | अन्य न हेय ॥ ४ ॥ सहश्र गम सरिता तटे । मिलिया जाइ जन ॥ बाइ आवसी वेवती
ब्रह्मचारीने यतन ॥५॥॥ ढाल ८ मी॥ मानव जन्म २ रत्न तेने पायोरे ।। यह ॥ - वुद्धवंता २ मदन कला धारीरे । करे कौतक भारी ॥ आं । स्थंभ जलाशय वेवत चाल्यो।
श्रीपुर ढिंग ते हाल्योरे ॥ ते सुभट निहाल्यो । दोड्यो भूप पास पाल्यो । कहे स्थंभ
आत भाल्यो । सुणी राय मन माल्यो । बुद्ध ॥ १ ॥ पोकार थैयो स्थंभ आयो आयो। २ खुणहुवा र सहू जोइ आश्चर्य पायो जी ॥ शब्द नृपने सुणायो ! राय अति उमायो । तटनी तट | | आयो । रक्त ध्वजा देखायो ॥ वुद्ध ॥ २ ॥ शीघ्र कहाडीने ग्वाहिर लाइ । बाइनो शब्द
सुणाइ जी ॥ मुज किहां फसाइ । यह छे अहो कांइ । निकालो मुज भाइ । देव किहां | गया ॥ बुद्ध ॥ ३ ॥ सुणी शब्द भूप आश्चर्य आण्या । ऋषि वयण सत्य जाण्याजी ॥ जे आगम बखाण्या। देव हरी सत्यमान्या । यक्ती स्थंभ भठाण्या। देखे मेहल थीगण्य । बुद्ध ॥ ४ ॥ युक्ती थी ते स्थंभ उघाडी । बाहिर वाइ कहाडी जी ॥ जोवे नेत्र ते फाडी
