________________
म. श्रे.
४०
Vi
1
स्वच्छ ए भूमिकाजी । कोण करी इण ठाय ॥ निश्चय संचरे इहां कोइ मानवीजी । पण ते किम न देखाय ॥ म ॥ १३ ॥ इम तरंगा अनेक मन उपजेजी । चारोंही कानी ते जोय || तेतले उतंग शिखरी थी उतरतोजी । जोगी देख खुश होय ॥ म ॥ १४ ॥ प्रचन्ड अंग तस ऊंचो छे घणोजी । रोम घणा तस अंग ॥ दाढी मूंछ जटा जुट तेहनेजी । लंगोटी बान्धी छे तंग ॥ म ॥ १५ ॥ लोह कडो कर खडावां पेरमेजी । सिन्दूर तिलक ललाट || मृत्तिका घटले जलने कारणे जी। आवे तेहीज वाढ | म ॥ १६ ॥ मदन पद्मा| सण तिहां जमाइयोजी । नासाग्र दृष्टि ठाय ॥ प्रमेष्टी नाम जपतो मन विषेजी । ध्यानी मुनी ज्यों थयाय ॥ म ॥ १७ ॥ तेतले जोगी ते तिहां आवियोजी । देखी मदन कोजी रूप | तरुण वये यह वैरागी गुण निलोजी । ध्यानस्त शांत स्वरूप ॥ म ॥ १८ ॥ इम विचार तो पेठो वाचीमेंजी । जल डोहली कियो अंगोल ॥ वस्त्र धोतो ते ईश्वर भक्तीनाजी । गुह्य श्लोक रह्यो बोल || म ॥ १९ ॥ मदनजी चिंते एकांत एरन्नमेंजी । ए एकलो | किम रेय ॥ साचो जोगी के कोइ परपंचीयोजी । आवे मन संदेह ॥ म ॥ २० ॥ चौकस करणी जी इण साथ रही जी । इम कियो द्रढ विचार || तीजा खन्डे पहली ढाल एजी । अमोल आगे चमत्कार ॥ म ॥ २१ ॥ * ॥ दोहा ॥ जल घट भर जोगी तदा । आयो वावी बार ॥ ध्यान तजी तत्क्षण उठी । मदन कियो नमस्कार ॥ १ ॥
खण्ड ३
४०
