________________
૨૫
પ્રકરણ ૩જી
આ ઝડે!
જણાય છે. સેંકડા
આ
અકલ્પ્ય વર્ષથી ચાલતા ઝધડાના મુદ્દો, સાÖકત, હેતુ કે ઉપન્યાસ નવયુગને માત્ર ખેદ ઉત્પન્ન કરે તેવા છે.
૨. દિગમ્બર શ્વેતાંબરના ઝઘડા
આના કરતાં પણ ઉગ્ર સ્વરૂપ ધારણ કરનાર ઝધડે દિગંબર અને શ્વેતાંબર શાખાઓના છે. એનું મૂળ છેલ્લાં સાતસા વર્ષોંથી પણ પૂર્વકાળમાં છે, પણ જરા ઊંડા ઉતરતાં એ ઝઘડામાં દમ જેવું લાગશે નિહ. મુદ્દાના તફાવત અને શાખાઓ વચ્ચે એ છે કેવળાની ભુક્તિ અને સ્ત્રીની મુક્તિ.
:
દિગંબરા માને છે કે કેવળજ્ઞાન થયા પછી કેવળી ખાય નહિ, શ્વેતાંબરા માને છે કે કેવળી આહાર કરે. દિગંબરે માને છે કે સ્ત્રી સ્ત્રી તરીકે તે ભવમાં મેાક્ષ ન જાય, ત્યાર પછી તે એક ભવ કરી પુરુષના અવતાર લઇ લે ત્યારે એની મુક્તિ શક્ય છે. શ્વેતાંબરા માને છે કે સ્ત્રી તદ્ભવમુક્તિગામી થઈ શકે,
આ બન્ને મુદ્દામાં જૈન દર્શનના મૂળ સિદ્ધાન્તના કાઈ પ્રશ્ન નથી. દિગંબર રચિત અનેક આદર્શો ગ્રંથા પર શ્વેતાંબર આચાર્યોએ ટીકા રચી છે, શ્વેતાંબર તત્ત્વથાની પરખે દિગબરાએ પાણી પીધાં છે અને તત્ત્વનેા જરા પણ તફાવત અને શાખામાં નથી, અને ઉપરની બન્ને ગૂંચવણે આ કાળમાં ઊભી થાય તેમ પણ નથી. પાંચમા આરામાં ~~ વમાન યુગમાં કેવળજ્ઞાન કે મુક્તિ આપણા ક્ષેત્રમાંથી શક્ય નથી એમ બન્ને શાખાવાળા માને છે. તેા પછી કેવળજ્ઞાન થયા પછી આપણે ખાશું કે નહિ અને આપણા સ્ત્રી વર્ગ મેાક્ષે અહીંથી સીધે જઈ શકશે કે નહિ એ પ્રશ્ન સીધી રીતે ઉદ્ભવતા નથી. અને ખાવાનું હશે તે ખાશું અને નહિ હોય તે
થયા પછી
કેવળજ્ઞાન ત્યાગ કરશું. આપણે
