________________
નવયુગના જૈન
તરફ
અપ્રીતિ અને ધર્મ
મૂક્યા અને નવયુગને આખા સાધુવ તરફ અશ્રદ્ધા થાય તેનાં કારણ બન્યા. જ્યાં પ્રશ્નની મહત્તા હોય અને જોખમ ખેડવાની જરૂર હાય ત્યાં છેલ્લે પેગડે પણ મેસવું પડે છે, પણ નિકાલ શક્ય હોય તેવી બાબતમાં ઘેાડા અંતેવાસીની. અનૂરદર્શી સલાહને ભાગ થઈ પડનારા એ ગીતાર્થી (?) માત્ર પૂર્વ કાળથી ચાલી આવતી ઝનૂની વૃત્તિના પોષક જ થઇ શક્યા, તેડ ઉતારતાં ન આવડ્યો અને ગૂંચવણને નિકાલ કરવાને બદલે તેમાં પોતે જ ગૂંચવાઈ ગયા, અટવાઈ પડ્યા અને આખા સમાજને નિરક ફટકા આપવા જતાં પેાતે તે ચક્કરમાં આવી પડ્યા.
સર
જે પદ્ધતિએ બાળદીક્ષાના પ્રશ્ન ચર્ચો છે તે જ પતિથી ઉપર જણાવેલા બીજા ઝધડા લડાયા છે, માત્ર તે કાળમાં છાપાં નહેાતાં તેથી ઢેડફજેતા અત્યારના યુગ જેવા થતા નહાતા, બાકી પતિમાં હજી જરા પણ ફેરફાર થયે। નથી એમ નવયુગ કળકળીને ઇન્સાફ કરશે ત્યારે કામને ચકરાવે ચઢાવનારા તે ક્યાં વિરાજી ગયા હશે?
વ`માનયુગના દીક્ષાના ઝધડાની વાત લખતાં પણ શરમ થાય તેવું છે. એને સમન્વય છે. નિકાલ છે અને એ ઝઘડા તદ્દન મામુલી હાઈ કરવા યેાગ્ય નહાતા એ બતાવી શકાય તેવું છે. એને ફેંસલા આવતા યુગ ઉપર રાખી અત્ર તેા તેની પતિ ઉપર જ ટીકા કરીએ. એમાં ઝનૂન, ઇર્ષ્યા, પ્રસંગને વલણ આપવાની આવડતની ગેરહાજરી, પરિસ્થિતિને પહેાંચી વળવાની કમતાકાત અને દીર્ઘ દૃષ્ટિના અભાવ ડગલે ને પગલે દેખાઈ આવશે એટલી જ ટીકા કરી એ વ માનપ્રકરણને બંધ
કરીએ.
