________________
૧૭૫
પ્રકરણ ૧૬ સુ
પણ ન થયા ! અને રાત્રીને વખતે નવ દશ વાગ્યા સુધી ધમાલ વગેરેમાં એક દરે વૈષ્ણવાના ભાગી દેવાનું અથવા તેમની કહેવાતી પૂજાનુ જૈન દ્રવ્યભાવપૂજાને આશય કે આદશ સમજ્યા વગર અંધ અનુકરણ થયું છે અને એક બે પેઢી ગયા પછી એ અસલ ધ હતા એવી અંધપર પરા ચાલી છે એવા નવયુગને સ્પષ્ટ મત થશે. એ આ સર્વ ધામધુમાને અજૈન ગણશે, એ રાજવહીવટને શહેનશાહી ગણશે, એ મહામૂલ્યવાન મેાતી હીરાની માળાએને કાઈ ઝાર કે નિઝામને લાયકની ગણશે. એને તે સંસારતાપથી ખળેલા ઝળેલાના આશ્રય સરીખડા વીતરાગ પાસે જવું છે અને ત્યાં પેાતાના નાનામેાટા વૈભવને ત્યાગ કરવાના મારથ કરવા છે. ત્યાં તે એ સામે ચિત્ર જ જુદું જુએ. આખા જૈન મૂર્તિપૂજા આદર્શ તદ્દન ઉથલાઈ ગયા એને લાગે અને એ પંડિત ધનપાળે કયુ હતું તેને મતું કરે તેા ના નહિ. ધનપાળ પંડિત ગમે તે દેવની પૂજા કરવા જાય છે. એક દેવને સ્ત્રી સાથે જે તેની આગળ પડદા બાંધી ચાલી નીકળે છે. એક દેવના હાથમાં ગદાચક્રાદિ આયુધા જોઈ ત્યાંથી ભય પામ્યા હોય તેમ ગભરાટ બતાવી નાસી છૂટે છે. એ ધનપાળ જો અત્યારના વૈભવ વિલાસવાળાં જૈનમંદિરશ જીએ તેા એના મુખ્ય દરવાજા ઉપર ઉઘાડ દે થાય તેવા દરવાજા ( કાલેપ્સીબલ ડેાસ ) અને ચારે તરફ લાદ્યાનેા ગઢ બંધાવવાના વાંચશે હુકમ આપે. આવા દૃષ્ટિબિંદુથી નવયુગ પુરાણી કથા અને એને ઉપર ઉપરની ધમાધમ જૈન મૂર્તિપૂજાના આદર્શ વિરૂદ્ધ પછવાડેથી દાખલ થઈ ગયેલ અને ભક્તિમાં અક્કલ ન હેાય તે ન્યાયે ચાલવા દીધેલી અને પચીસ પચાસ વર્ષે તે જાણે અનાદિ કાળથી ચાલી આવેલી હેાય તેવું રૂપ લઇ- લીધેલી માલૂમ પડશે. એ મદિરની અને મૂર્તિની આખી વ્યવસ્થામાં અન્ય દતાનું વગર વિચારનું અનુકરણ દેખશે.
