________________
૨૧૨
નવયુગને જૈન
પ્રવર્તમાન યુગમાં સમાજ સેવા માગતો થઈ ગયો છે, પણ જાહેર પુરુષે પિતાને નિર્વાહ કેમ કરતા હશે તેને વિચાર બહુ ચેડા કરે છે. સમાજમાં અસાધારણ સેવા કરનાર નિઃસ્વાર્થભાવે કામ કરનારને કેટલીક વખત રેલવેની ટીકીટના પૈસાના સાંસા પડે છે એવો અનુભવ સંભળાય છે. એવી મુસાફરી સમાજના કાર્ય માટે હોય તે પણ અત્યારે જાણે એ પૈસા લેવા એ પણ ગેરવ્યાજબી ગણાય છે. જે નવયુગને આખો વખત સેવા કરનારા જોઈતા હશે તે આ ખ્યાલ છોડી દેવો પડશે. આ વખત સેવા કરનારા મળશે, સાદા જીવનના સાષ્યવાળા મળશે, સેવા ખાતર લગભગ સંન્યાસી જેવા થઈ ગયેલા વિશુદ્ધ આત્માઓ પણ મળશે, પણ એવા સેવાભાવીને ખાસ જરૂરી ખર્ચ માટે ચિંતામાં રહેવું પડે એ ન પાલવે એવી વાત છે. સમાજે એમને માટે યોગ્ય વ્યવસ્થા કરવી જ રહી. આ મુદ્દાની વાત નવયુગ બરાબર સમજશે અને આ વખત સેવાભાવી મહાન સને તે પૈસાના સંબંધમાં સર્વ પ્રકારે નિશ્ચિત કરશે એટલું જ નહિ પણ શેડો વખત સેવા કરનાર પણ બીજી રીતે પોતાના ખર્ચ આદિ માટે વ્યવસ્થા કરી શકે તેમ નહિ હોય તે અથવા સેવાને સામાન્ય બદલો લેવાની તેની ઈચ્છા હોય તે કોઈ પણ જાતની ટીકા કે ગણગણુટ વગર યોગ્ય કાર્યને બદલે ખુશીથી આપશે અને લેનાર વગર સંકેચે તેને સ્વીકાર કરશે.
સામાજિક કે ધાર્મિક કઈ પણ કાર્ય કરનારને પોતાની અંગત ચિંતા ન જ રહેવી જોઈએ અને તેની હિલચાલ અપ્રતિબદ્ધ ચાલુ રહેવી જોઈએ. એટલે બદલે લેવા આપવાના વર્તમાન
ખ્યાલમાં અને નવયુગના તે સંબંધી વર્તનમાં મોટું અંતર પડી જશે. નવયુગ આ સંબંધી મનુષ્યના માનસિક હલનચલનને અભ્યાસી અને વ્યવહારૂ થઈ જશે.
