________________
૨૦૨
નવયુગને જૈન
-
-
-
-
જ્ઞાતિ સામાજિક પ્રશ્ન વિચારતાં સૌથી મહત્ત્વના બે પ્રશ્ન તરી આવે છે. તેમાં પહેલો પ્રશ્ન જ્ઞાતિનો છે. જૈનદર્શનને આપે પ્રશ્ન જોતાં અત્યારે જે ઉપલબ્ધ સાહિત્ય છે તેમાંથી કેઈ ગ્રંથમાં અમુક માતપિતાને ત્યાં જન્મ થવાથી મોક્ષપ્રાપ્તિપ્રયાસ માટે બીનલાયકાત થતી હોય એવું નવયુગના જોવામાં આવશે નહિ. એ કર્મને આ સિદ્ધાન્ત તપાસી જશે તે તેને ઉચ્ચગેત્ર અને નીચગોત્ર નામક એક કર્મ મળશે, પણ તેના હાર્દમાં તે ઉતરશે ત્યારે અમુક વિભાગમાં ઉચ્ચનીચતા એટલે સરખામણીમાં વ્યવહારનજરે એ વિભાગ જણાશે પણ એને આ આશય તદ્દન જુદો જ છે એમ એ જશે. એ તત્ત્વજ્ઞાનને વિભાગ અત્ર ચર્ચવા નહિ રોકાઈએ. પણ એક વાત તેને સ્પષ્ટ મળી આવશે તે એ છે કે જન્મથી ઉચ્ચ કે નીચ ગેત્ર તેને સાંપડયું હોય તેથી તે ભવમાં મોક્ષ જવાની તેની યોગ્યતા ઉપયુક્ત સાધનો દ્વારા પુરુષાર્થસાધ્ય હવામાં તેને વાંધે જોવામાં આવશે નહિ.
તેને મહાચેરી કરનાર મેલે ગયેલા દેખાશે, તેને દરરોજ પાંચસે પાડાને વધ કરનાર તદ્દભવ મેક્ષ સાધતા દેખાશે, મનુષ્યના મારેલા શરીરથી વિખૂટી પાડેલી પરી હાથમાં રાખનાર “ઉપશમ વિવેક સંવર’ એટલા શબ્દો સાંભળી મોક્ષમાર્ગે ચઢી જતાં એ જેશે. ચંડાળ કુળમાં ઉપજેલ હરિકેશિ, તુચ્છ ઢેડ જેવા હલકા મેતાર્ય મુનિ, નાટક કરતા એલાયચી કુમારને વરનારી ડુંબકન્યા તદ્દભવ મોક્ષગામી દેખાશે અને અઠંગચોર રેહણેય જેવાને રસ્તે સાંપડતે એને જણાશે. ખુદ મહાવીર પરમાત્માને એ ભવમાં નીચગોત્ર કર્મને ઉદય ૮૨ રાત્રિ સુધી રહ્યો હતે, છતાં તેમને મેક્ષ જવામાં વાંધો આવ્યો નથી. આવા અનેક દાખલાઓ
તાર્થ
મા આ
મહા
તો હતો
