________________
નવયુગને જૈન
લેવરાવી, ગાળો દેવામાં ધર્મ મનાયે અને મિથ્યાત્વી નરકગામી કહેવામાં ધર્મના રક્ષક હોવાને એણે દાવો કરાવ્યો. આ આખી વાત એવી બની છે કે એના પર જેમ જેમ વિચાર કરવામાં આવશે તેમ જૈન કેમ કેટલી હદ સુધી ઉતરી ગઈ છે અથવા એને ઉતારી દેવામાં આવી છે અને એને મૂળ માર્ગ કેટલો ભૂલાઈ ગયો છે એનો ખ્યાલ આવે. જે ધર્મના પ્રવેશદ્વારનાં લક્ષણમાં શમ, સંવેદ, નિર્વેદ આસ્તિક્ય અને અનુકંપા હોય અને જેના અનુયાયીઓમાં એ પાંચમાંનું એક પણ ન દેખાય અને છતાં પાંચમા ગુણસ્થાનક પર હેવાને દાવો કરે અને તેના એ દાવાને છઠ્ઠા સાતમા ગુણસ્થાનકને દાવો કરનારા સ્વીકારે – જ્યાં વાડ જ ચીભડાં ગળવા માંડે ત્યાં ઊભા રહેવાને રસ્તે પણ ક્યાં રહે? આ સ્થિતિ પંચમકાળમાં થઈ છે કે હાથે કરીને અથવા વગર વિચાર કરી છે અને નિર્ણય કરવાનું કાર્ય નવયુગ કરશે ત્યારે આપણા વડિલો શે જવાબ આપશે તેની કલ્પના કરવી પણું મુશ્કેલ છે.
અને એ જવાબ સીધો અને સરળ જોઈએ. મૂળ મુદ્દાને ઉડાવનારા સરકારી જવાબ જેવા જવાબ આપવાનો યુગ ચાલ્યો ગયા છે. અત્યારે તે નગદનાણું અને સરળ વ્યવહારને જ માન મળે છે અને નવયુગ દંભ, ઢેગ, ઉપર ઉપરના સ્વાંગને તિરસ્કાર કરનાર થવાનું છે તે સમજી શકે તેવા જવાબ દેવા એટલી વિજ્ઞપ્તિ છે. નરકને રસ્તો દેખાડો કે વ્યવહાર બંધ કરવાની કનિષ્ટ સજા કરાવવી એ જવાબ ન કહેવાય, એ તે દલીલની ગેરહાજરીને સ્વીકાર કહેવાય. અત્યાર સુધી કેમના વિચારક વર્ગે ઉઠાવેલા સવાલોને જે ફેજ કરવામાં આવ્યો છે તે સત્તાબળે નભ્યો તેમાં વિશિષ્ટતા માણી હેય તે આવતે યુગ જુદી જ જાતનો આવવાનો છે તે ધ્યાનમાં રહે આ મુદ્દા પર આગળ વિશેષ
