________________
નવયુગને જૈન
શુષ્ક તરજુમિયા વ્યાખ્યાન સાંભળવા જવાની તે બહુ દરકાર નહિ કરે. એને ધર્મ વિષયનાં રૂચિકર વ્યાખ્યાને તરફ સહજ પ્રેમ થશે, પણ વ્યાખ્યાતા કોણ છે તે નવયુગને જૈન જરૂર તપાસશે. ગમે તે વ્યાખ્યાન કરે તે સાંભળવું જ જોઈએ એમ તે નહિ માને. વ્યાખ્યાન કરનાર બાહ્ય ત્યાગી જ હોવા જોઈએ એમ તે નહિ માને. સુંદર વર્તનવાળા, ત્યાગરૂચિવાળા, આત્માઓજસવાળા ગૃહસ્થને પણ રાજીખુશીથી સાંભળશે, પણ તે વક્તા સુંદર દલીલ કરનાર અને પ્રચક ભાષામાં સુંદર શબ્દરચના સાથે બોલનાર હોવો જોઈએ. વક્તાનું વક્નત્વ માપવાની તેની રીત સખ્ત પણ મુદ્દાસરની, પદ્ધતિસરની અને ઉત્તેજક રહેશે.
તે માત્ર શ્રોતા થઈને નહિ અટકે. તે પોતે પણ વક્તા થશે. તેને ધર્મના પ્રાચીન વિષય શોધી એને યોગ્ય સ્થાન આપવાનું મન થશે. એ શોધખોળ કરી સનાતન સત્યોને બહાર લાવશે અને તે પર વ્યાખ્યાન પદ્ધતિસર આપશે. તે લેખક પણ થશે અને મૂળ તાત્ત્વિક વિષયોને અર્વાચીન રૂચિકર આકારમાં મૂકશે. એ કથાનુયોગને પણ ખૂબ બહલાવશે, એમાં પણ એ નવીન પદ્ધતિનું અનુકરણ કરશે. અમુક યુગમાં રાસોની જરૂરિયાત હતી ત્યારે પ્રખર વિદ્વાને એ જેમ શાસ્ત્રનાં રહસ્યો અને કથા પ્રસંગે નવલ આકારમાં કવિતા રૂપે રચ્યાં, તેમ નવયુગનો જૈન શાસ્ત્રનાં સનાતન રહસ્યને, તત્ત્વની વાતને, નીતિના નિયમને અને કથાવાર્તાઓને તદ્દન નવા આકારમાં મૂળ મુદ્દાને વિરોધ ન આવે તે રીતે મૂકશે.
એ વ્યાખ્યાનને અંગે અમુક વર્ગને જ સુવાંગ હકક હોય એમ નહિ માને. આવડતવાળા સર્વને એ હક્ક સ્વીકારશે અને તેનો અમલ થતે જોઈ એ રાજી થશે. ખાસ કરીને ભગવાનની અને ભગવાનના સમયની મૂળ હકીકત તે વાંચશે, વંચાવશે,
