________________
વાત્સલ્ય બતાવતી હતી. પણ ભીતરમાં ઈર્ષ્યા રાખતી હતી. આ છે કષાયાધીન છોની દશા.
એકવાર રાજકુમારે વિજયયાત્રા માટે પ્રયાણ કર્યું અપરમાતા પણ કપટથી તેની સાથે ગઈ. પ્રયાણ કરતાં યમુના નદીના કિનારે પડાવ નાખ્યો. તે સમયે સમસ્ત પૃથ્વી ઉપર રાત્રી વ્યાપી ગઈ તારલીયાનો આછો પ્રકાશ રેલાઈ રહ્યો છે. આ રાત્રી ! જેમાં પ્રાણીઓ નિદ્રાધીન છે ! વિધુ ચંદ્રમાં ઔષધિપતિ, સર્વત્ર સુધા વષવી રહ્યો છે. અને સમગ્ર સેવકવર્ગ મીઠી નિદ્રા માણી રહ્યો છે.
બસ તે જ સમયે અપરમાતા જયમંગલની પાસે આવી અને કહેવા લાગી? અરે! એ જયમંગલ! જયશેખરને અચાનક ગાદિ આપત્તિ પ્રાપ્ત થઈ છે. માટે તું મારી સાથે ચાલ, એમ સાંભળી તુર્ત જ નેહાધીન જયમંગલ મહા અનર્થકારી પળને અવગણું તે તેના આવાસે ગયે. ને સુંદર શષ્યા ઉપર તે બેઠે, તેણે ઉગ્રવિષ મિશ્રિત તાંબુલનું બીડું તેને આપ્યું. તેણે પણ વિકલ્પરહિત ખાધું. વિષ તેના શરીરમાં વ્યાપી ગયું. તે ચેષ્ટા રહિત થયો. અને જાણે કાષ્ટ જ ન હોય તેમ ભૂતલ પર પડે. “જુએ કર્મતણી ગતિ ન્યારી.” પિતાના લઘુબાંધવની પીડા નિવારવા માટે આવેલ, પણ ઉલટું જ વાતાવરણ સર્જાયું. નારી ચરિત્ર દુર્લક્ષ્ય છે. તેને પાર પામી શકાતું નથી. હવે તે દુષ્ટાએ તેને પિટલામાં બાંધી તે પિટલું જમુના નદીમાં વહેતુ મૂકયું.
