________________
: ૩૦૧ તારા આ વિચારે દુઃખ-પરંપરાને વૃદ્ધિ પમાડનારા છે. વળી અન્ય જીવોના નાશથી આત્માનું રક્ષણ થતું નથી. પણ પરરક્ષાથી સ્વરક્ષા થાય. સવે જેને સમાન ગણવા તેમના નાશથી પરમુખ બનવું જોઈએ.
વળી તપ, નિયમ, ક્રોધાદિને નિગ્રહ, ઈદ્રિનું દમન કરવા દ્વારા દુખપરંપરાનું વિસર્જન થાય છે. પણ દેહના નાશથી કદી દુખનો અંત આવતો નથી. કેઈને આવ્યો નથી અને કોઈને આવશે પણ નહીં દુખનાશ માટે દેહનાશ એ તે અજ્ઞાની જીવોની ચેષ્ટા છે. પણ દુઃખનાશ માટે દુખ પ્રાપ્તિમાં કારણભૂત જે દેશે છે તેનું ઉમૂલન કરવું જોઈએ. દોષઉમૂલનથી દુઃખનાશ થાય છે. પરિણામે જીવને સુખની પ્રાપ્તિ થાય છે.
વળી દોષ તે અજ્ઞાન, મિથ્યાત્વ-રાગદ્વેષાદિ અંતરંગ શત્રુ છે. સર્વ દુઃખનું મૂળ આ દેશે જ છે. તેને નાશ વિવેક, જ્ઞાન, ભાવનાથી થાય છે. માટે શ્રતમય જ્ઞાનમાંથી ચિંતનમય જ્ઞાન અંતે ભાવનામય જ્ઞાનની પ્રાપ્તિ કરવી જોઈએ. ઉત્તમ ભાવનાથી અંતરંગ શત્રુને પ્રતિકાર કરી શકાય છે. અને દુઃખદાયી કર્મનાશથી જીવને સુખાનુભૂતિ થાય છે. તેથી જ હે મિલ! તેના વિનાશ માટે જ તું પ્રયત્નવંત બન. સ્વયં વિનાશી દેહના વિનાશથી શું? વળી દેહના વિનાશ દ્વારા સર્જાતી જીવહિંસાને તું વિચાર કર. આ વિચારણા જ તને દુાખવિમોચનના સત્યરાહને બતાવશે.
વળી ગિરિ ઉપરથી ઝંપાપાત કરવાથી શું તારા દુઃખને
