________________
: ૩૧૧ તુર થયા. એકવાર પિતાએ મને ઉદ્યાન સંબંધી વાત કરી. ફરીથી મને રૂદ્રદેવની સંગતિ છેડાવી મારા દેષને બતાવ્યું.
ત્યારથી માંડી હું સર્વ બાહ્ય વિચારોને ગુપ્ત રાખી માધ્યચ્ય ભાવને અવલંબી મહા મુનિની જેમ રહેવા લાગ્યા. આ રીતે વર્તતા કેટલા વર્ષો પસાર થઈ ગયા. મારી આવી શુભ વર્તણુંકને જોઈ પિતા વિગેરે સ્વજને ખુશ થયા.
હવે એક દિવસ શ્યામાચાર્ય નામના તપસ્વીની નગરમાં પધરામણી થઈ. તેમને વંદન કરવા માટે મારા પિતા અને નગરજનો ગયા. હું પણ સંસારના આવા સ્વરૂપને જોઈ સત્ય સમજવા પિતાની સાથે ત્યાં ગયો.
ત્યાં મુનિ ભગવંતે પ્રાણીવધ, જુઠ, ચોરી, અબ્રા, પરિ ગ્રાદિ દેના નાશ માટે સર્વજ્ઞ ભાષિત ક્ષમાદિ ધર્મનું સવિસ્તાર વર્ણન કર્યું. પ્રમાદી જો સંસાર અટવીમાં પરિભ્રમણ કરતાં મિથ્યાવાદિ ઉપાર્જન કરી ધર્મથી વિમુખ વતે છે. ધર્મથી રહિત મનુષ્ય મનવાંછિત વસ્તુને ઈચ્છે છે, તેને હું મૂર્ખ માનું છું. જેમ ઉખર ભૂમિમાં બીજને વાવીને ફળ ખાવાની ઈચ્છા રાખવી વ્યર્થ છે, તેમ ધર્મ વિહીન અને ઈસિતાર્થની પ્રાપ્તિ થવી અશક્ય છે. સાચા સુખાભિલાષીએ ધર્મમાં પ્રયત્નવંત બનવું જોઈએ, વળી ઘર–ધનસ્વજનાદિ પરમાર્થથી તે નિસ્સાર છે. સુત-પિતાદિ સ્વરૂપથી સંસારમાં ભમતાં જીને કણ પિતાનું ! કેણ પરાયું ! વળી સુખસંપત્તિને પ્રાપ્ત કરી કેણે આપત્તિ સહી નથી ? સુખની પાછળ ભટકતાં છએ જીવન બરબાદ કર્યું છે. અને
