________________
* ૩૨૨ :
સજાવનાર, કુળને કલંક લગાડાવનાર ધન તેના લોભી અને જીવન ખેદાનમેદાન કરી નાંખે છે. તેથી ધનની મૂચ્છ ઉતારી સુપાત્રમાં વ્યય કરી પુણ્યાનુબંધી પુણ્યના ભાગી બનવા પ્રયત્નવંત થવું જોઈએ.
હવે એકવાર વિહાર કરતાં શંકર મુનિ ત્યાં આવ્યા, સ્વજન પરિવારે વંદના કરી, પછી એકાંતમાં પુત્રે કેશવને સવ વૃત્તાંત કહ્યો. તે સાંભળી મુનિને થે કષાય થયા. પણ તેને ગોપવી તે વિચારણામાં પ્રવૃત્ત થયાં. રે જીવ! પુત્રના વિષયમાં કષાય કરવો એ અગ્ય છે. પણ સંયમ
ગમાં વર્તવું એ જ સાર છે. વળી પુત્રાદિ સંગ પણ અનર્થની વૃદ્ધિ કરનારા છે. આલેક અને પરલોકમાં અત્યંત દુઃખની ખાણ સમાન છે. વળી અહીં જ અનર્થે દેખાય છે. ખરેખર સંગથી દુખની અને નિસંગથી સુખની પ્રાપ્તિ થાય છે. તેથી સંગના ત્યાગમાં પણ ઉદ્યમ કર જોઈએ. સંગના ત્યાગી બનેલા મુનિઓના સુખની તોલે ચક્રીનું સુખ પણ તૃણ સમાન છે. ખરે સુખી તે સર્વ સંગ સાધુ ત્યાગી જ છે. તેથી જ કહ્યું છે કે
परस्पृहा महादुःखं, निस्पृहत्वं महासुखं । ___एतदुक्तं समासेन, लक्षणं सुखदुःखयोः ॥ ( તેથી જ સર્વ સંગના ત્યાગી બની નિઃસંગદશાનાં રાગી બનેલા છો સુખી છે. વળી પરપદાર્થોનો સંગ સુગતિરૂપ ગૃહને અર્ગલા સમાન છે. એમ વિચારી ફરીથી મધ્યસ્થભાવને ધારણ કરી પ્રમાદને ત્યાગી તે મહાત્મા સંયમયગમાં ઉદ્યમવંત થતા, અને દીર્ઘકાળ પર્યત સંયમનું પાલન કરી
