________________
૪ ૩૨૯
ધમષધ કરે. લાખે દેવે મળે તે પણ કાયા નિરગી કરી શકે નહીં. માટે તમે દેવીના જીવિતની આશા છોડી દેજે. તત્ક્ષણ રાજા વિલખે પડ્યો. મુખ શ્યામ કાંતિવાળું બન્યું. તેની આંખમાંથી આંસુધારા વહી રહી. તે જોઈ કુમારિકાએ કહ્યું ઃ મહારાજ! બીજા લેકેની જેમ કેમ ધીરજ છેડી કાયર બને છે?
વળી પૂર્વભવમાં અજ્ઞાનતા, રાગ-દ્વેષથી જીવે જે અશુભ કર્મ ઉપાર્યો હોય, તેનું અનિષ્ટફળ મળે જ છે. તેનું નિવારણ કરવા અષધે, વિવિધ પ્રકારના દેવો કે દાન પણ સમર્થ થતાં નથી. કેવલ ભેગવ્યા વિના તેનાથી છૂટકારે થતું નથી. કરેલા કામની અનુભૂતિ કરવી જ પડે છે. અને કર્માનુસાર સુખ-દુખની પ્રાપ્તિ થાય છે. તેમાંથી સર્વથા મુક્તિ મેળવવા ધષધ જ રામબાણ ઈલાજ છે.
હે દેવી! તમે કહો કે પૂર્વભવે તેણે શું કર્યું હતું? ત્યારે કુમારિકાએ કહ્યું: રાજન ! પૂર્વભવે તેણે શું કર્યું તે સાંભળોઃ - બંગાલ નામને દેશ છે. તેમાં પદ્મસંડ નામનું નગર છે.
ત્યાં વસે અભયકુમાર નામના શ્રેષ્ટિ તેની શાંતિમતિ નામની પત્ની છે. તેની સહચારીશું પણ અનુપમ છે. દરેક કાર્યમાં પતિદેવની આજ્ઞા શિરસાવઘ કરનારી છે. બન્ને જિનધર્મના રાગી છે. યથાશક્તિ ધમરાધના કરતા તેઓ કાળ પસાર કરતા હતા. એકવાર શાંતિમતિએ પ્રયત્નથી ભજન નિપાદન કર્યું. પણ કેઈ પણ વિષપ્રયોગથી વિરસતાને પામેલું જોઈ
