________________
: ૩૩૮ :
ચાલે તેટલું ભાથું લીધું, અને વેગથી પહેલી સન્મુખ પ્રયાણ કર્યું. એક દિવસમાં બાર જન મઝલ કાપતા પલ્લી આગળ તે આવી પહોંચ્યા.
તે સમયે દિનકર અસ્ત પામ્યો હતે. તે સમયે ખરીના પ્રહારથી શ્રેણીતલની રજને ઉછાળી ગગનમંડલને આચ્છાદિત કરતી ગાયે પ્રવેશ કરી રહી હતી, પોતાના માળા તરફ પક્ષીઓ પણ ફરી રહ્યા હતા, કોલાહલથી દિશા પણ ગર્જના કરી રહી હતી, ત્યારે ગુપ્તચરોને પણ જાણ ન થાય અને આરક્ષક પુરૂષે પણ ઓળખી શકે નહિં, તેવી રીતે અકાલે જાણે યમરાજનું આગમન જ ન હોય, તેમ રાજપુત્રે કાલસેનના ભવનમાં પ્રવેશ કર્યો અને બોલી ઉઠે અરે ! અરે ! દુરાચારી! અધમ! તારા ઉપર વિજયબલ ભૂપતિ રૂઝ થયે છે તેથી તું બળવાન રાજવીની શરણાગતિ સ્વીકારી લે. તે સિવાય તારે મોક્ષ નથી એમ કહીને રાજપુત્રે ચેષ્ટાના ઘાતથી પલ્લી પતિને પૃથ્વી ઉપર પાડયો. અને તેને બંધનમાં ઘા. અને ક્ષણમાત્રમાં પહેલીમાંથી ધન, કંચન વસ્ત્રાદિ- ઉત્તમ વસ્તુઓને ગ્રહણ કરી પલ્લીનાથને બેડીમાં નાંખી કુમાર પાછો ફર્યો.
પાંચ રાત્રિ જેટલા ટૂંકા સમયમાં તે પોતાના નગરે પહોંચે, રાજાના ચરણમાં પલ્લીનાથને સ્થાપન કર્યો. અને પલ્લીમાંથી પ્રાપ્ત કરેલી વસ્તુઓને અર્પણ કરી. રાજપુત્રનું પરાક્રમ નિહાળી રાજા સંતુષ્ટ થયે. મહાપુરૂષની કૃપાદૃષ્ટિ શું ન કરે? રાજવીની કૃપાદૃષ્ટિ પડી અને કુમારને યુવરાજ પદવી મળી, એટલું જ નહીં પણ તેને હાથી-ઘોડા–કોશ કેષ્ઠાગાર ભેટમાં મળ્યા
