________________
: ૭૬૪ :
પૂર્ણ લાગ્યું. જગતના જી અશરણ, અનાથ અસહાય લાગ્યા. તેમને અનેક આપદાઓની અનુભૂતિ કરતા નિહાળ્યા.
વાણીના પ્રભાવથી તે બન્ને જણા ધર્માનુરાગી થયા. રાગદ્વેષની અગન જવાળાથી જીવોને બળતા જોઈ, તેની ઉપશાંતિ માટે ઔષધ સમ દીક્ષા અંગીકાર કરવા તત્પર થયા અને તેમણે પોતાને અભિપ્રાય સૂરિભગવંતને જણાવ્યું.
પછી ગુરુભગવંતને વંદના કરી, તેઓ રાજમહેલમાં આવ્યા. પોતાના પુત્રને રાજ્ય અર્પણ કર્યું બાદ વિજય ચંદ્ર રાજવીએ હાથ જોડી કાપેટિક સામંતને કહ્યું: મહાભાગ ! પરમાર્થથી તારા પ્રસાદથી જ મને આ ભેગવિલાસની પ્રાપ્તિ થઈ છે. એટલું જ નહીં, પણ રાજ્યસમૃદ્ધિ પણ તારા પ્રતાપથી જ મળેલી છે. વળી પરલોક વિશે હિતકારી અનુષ્ઠાન આદરવા મારૂં ચિત્ત તલસી રહ્યું છે. તૃણસમ નિઃસાર સંસાર સ્વરૂપને જોઈ હું ધર્મધુરા વહન કરવા ઈચ્છું છું. તે જો તું કહે, તે પદ્મખંડનગર સમર્પણ કરવા દ્વારા તેને રાજપદે સ્થાપન કરૂં, અથવા ઉભયરાજ્ય તને સે! અથવા તે તને જે મનપસંદ હોય, તે સર્વ વસ્તુ સંપાદન કરૂં અને ઋણમાંથી મુક્ત થઈ હુ આત્મકલ્યાણની કેડી એ પ્રયાણ કરૂં.
તે સાંભળી તેની આંખે અશ્રુપૂર્ણ બની. એકદમ અશ્રુધારા વહી રહી છતાં નિષ્કપટ કાઉંટિક સામંતે કહ્યું :
હે દેવ ! અનુચિત સંભાવના ગર્ભિત આપ આમ કેમ બોલે છે? તમારા ચરણ કમલથી વિખૂટ પટેલે મુહૂર્ત માત્ર પણ રહી શકું ખરો? વળી હે દેવ ! દીપક વિના મંદિર કિ ! ચંદ્રમા વિનાની રાત્રિની શી શોભા ! તેમ
