________________
૧ ૩૨૧ ૪
આગમનના સમાચાર સાંભળી પ્રજા હર્ષ પામી. તેના પ્રવેશ મહોત્સવની તૈયારી અનુપમ કેટીની હતી. આખુ નગર ધ્વજ પતાકાથી સજજ કરવામાં આવ્યું હતું. શેરીએ–શેરીએ તેરણય બાંધ્યા હતા, ત્રિક-ચત્વર-ચર્ચરમાં નાટયારંભ શરૂ થઈ ચૂક હતે. સમસ્ત નગરમાં આનંદની લહેરી લહેરાઈ ગઈ. વાતાવરણ આનંદથી ભરપૂર બની ગયું હતું.
ત્યારે રાજાએ પરમ એશ્વર્ય, ઋદ્ધિ, સમૃદ્ધિથી, પ્રશસ્ત તિથિ, મુહૂર્ત તથા ગની પ્રાપ્તિ થતાં વિજયચંદ્ર રાજવીનો રાજમહેલમાં પ્રવેશ કરાવ્યું. ત્યાં આવીને પિતાના ચરણકમલમાં પડે. પુત્રવિયેગી પિતાએ પણ સ્નેહથી તેને આલિંગન કર્યું. અને તેને મેળામાં બેસાડ. પછી તેને મૂળથી પૃથ્વી પરિભ્રમણ સંબંધી વાતે પૂછી. સંતુષ્ટ વિજયચંદ્ર રાજવીએ પણ સર્વ હકીકત જણાવી, પછી ઉચિત સમયે રાજાએ પઘદેવના મૃત્યુની વાત કરી અને વિજયચંદ્રને કહ્યું: વત્સ! હવે સાંભળ! તારે મારી પ્રાર્થનાને ભંગ કરવો નહીં. અત્યારે તું પૂર્વ રાજવીના કમથી પ્રાપ્ત થયેલ રાજ્યના મહાભારને વહન કર. તે સાંભળી વિજયચંદ્ર પિતાની ઘરવાસસંગ ત્યાગની ઈચ્છા જાણે. અને તે અરતિ પામ્ય અને શોક કરવા લાગે તે જોઈ મધુર વચનથી રાજાએ તેને આશ્વાસન પમાડયું અને તે વખતે તીર્થજલથી પૂર્ણ સુવર્ણ કલશો તૈયાર કરાવીને રાજ્યભાર વહન કરવા અનિચ્છા ધરાવતાં વિજયચંદ્રને રાજ્યાભિષેક કરી રાજ્યપદે સ્થાપ્યો. પછી મંત્રી–સામંત પ્રધાનથી યુક્ત રાજાએ વિજ્ઞપ્તિ કરી. વત્સ! પહેલાં રાજ્યલક્ષમીને પ્રાપ્ત કરેલ તને રાજકાજને અનુભવ
