________________
: ૩૬૦ :
લલનાની દષ્ટિપથમાં આવ્યા નથી. અને ગાઢ યોગરૂપી સન્નાહને ધારણ કરી ચારિત્રથી શરીરની રક્ષા કરનાર તે મુનિપુંગવો વંદનીય, પૂજનીય છે. વળી તે લોકે ધન્ય છે કે જેને આવા સદગુરુનો યોગ સાંપડે છે. અને ચિંતન મનન-પરિણામે રાજાને સાંસારિક વિષય સુખ તરફ નિરપેક્ષવૃત્તિ જન્મી. જેથી મન ધર્મારાધના કરવા તત્પર બન્યું. વિષયોની કારમી આસક્તિ, નારી પ્રત્યેની મમતા તૂટી ગઈ અને હવે તેમને સમતાસંગી બનવાના મનોરથે જાગ્યા. અને તેથી જ ત્યાર પછી રાજાએ મંત્રીઓને બોલાવ્યા અને તેમને વિજયચંદ્ર રાજવી પાસે જવાની આજ્ઞા કરી. તેને અહીં બોલાવી લાવવાનો સંદેશો આપ્યો. જેથી તે મહાત્મા આવીને રાજ્યને ભાર વહન કરે. અને પિતાને આ ઉપાધિમાંથી મુક્તિ મળે તરત જ દેવની આજ્ઞાનું પ્રમાણ કરી સંદેશ લઈને સુગુપ્ત–વામદેવ વગેરે મંત્રીએ મહાપુરૂષથી પરિવરેલા નગરથી નીકળ્યા. અને અનવરત પ્રયાણથી પદ્મષડપુરમાં આવ્યા. ત્યાં વિજયચંદ્ર રાજવીની સભામાં ગયા. જતાં વેંત જ તેણે તેમને ઓળખી લીધા કે, આ તો મારા પિતાજીના મંત્રીઓ છે. ! તેથી સુંદર રીતે તેઓનું સન્માન કર્યું અને ઉચિત સમયે તેને નરપતિને સંદેશ સુણાવ્યો.
ઘણાં સમયથી પિતૃમિલનની ઝંખના તે હતી જ, પણ આજ પિતાને સંદેશ મળતા વિજયચંદ્ર રાજા તૈયાર થઈ ગયા. ત્યાં રાજકારભાર બરાબર કરી, કાપટિક સામંતની સાથે શ્રેષ્ઠહાથી, ઘેડા, વગેરે સામગ્રી સહિત વેગથી પ્રયાણ કરતાં હસ્તિનાપુર નગર સમીપે આવી પહોંરયા. વિજયચંદ્રના
