________________
ફરીથી તારે મને મળવું. એમ કરી રાજપુત્રે પૂર્વદેશ તરફ પ્રયાણ આદર્યું.
પગચારી તેને કેટલાક કાળે પાટલિખંડ નગરની પ્રાપ્તિ થઈ માર્ગમાં પરિશ્રમથી થાકી ગયેલ. તે નગરની સમીપવર્તી રક્ત-અશોક-વૃક્ષતળે મણિ પીડીકા ઉપર બેઠે. વળી તે પ્રદેશની રમણીયતા, શિશિરઋતુના પવનના સપાટાથી તે સુખે નિદ્રાધીન થયો. તે સમયે તેણે સ્વપ્ન જોયું. જેમાં પિતાના ઉદરમાંથી નિકળી વિસ્તાર પામેલ આંતરડા વડે પાટલિડ નગરને તેણે વીંટી દીધું. આ પ્રમાણે સ્વપ્ન નિહાળી તે જાગૃત થયે. અને વિચારવા લાગ્યો કે, “પૂવે નહીં જોયેલા એવા આ હવનનું શું ફળ હશે ?”
આ બાજુ સ્વપ્નના ફળની વિચારણા ચાલી રહી છે, ત્યાં શું બનાવ બને છે, તે જોઈએ, વળી સ્વપ્નનું સાક્ષાત્ ફળ પણ આપણે નિહાળીશું.
ચાલો ત્યારે આ બાજુ તે નગરને રાજા કીર્તિશેખર કે, જેને અચાનક રાત્રીએ મહાવ્યાધિ ઉત્પન્ન થયે તેની વેદના નિવારવા અનેક ઔષધાદિ ઉપચાર કર્યા. દેવતાઓની પુજા, નવગ્રહ પૂજા, વગેરે શાંતિ કર્મ પુરોહિતે કર્યો તે પણ વ્યાધિઓ વેગ પકડે, અંતે રાજા મૃત્યુ પામ્યા.
મંત્રી–સામંતાદિએ નરપતિનું પારલૌકિક કાર્ય કર્યું. આ બાજુ રાજગાદી માટે ચિંતા થઈ પડી, કેમકે તે રાજા અપુત્રીઓ હતા. એટલે શ્રેષ્ઠ હાથી-ઘોડા-અભિષેકાદિ પાંચ દિ કર્યા અને નિર્ણય કર્યો કે, એનાથી જે પ્રતિષ્ઠિત થાય,
