________________
: ૩૯ ન હતું. આ સાંભળી રાજાએ વિચાર્યું, “અહે તેની વચનવિન્યાસમાં કુશળતા તો જુઓ? અહે! તેની ગંભીરતા! અહે ! તેનું નિરૂપમચરિત ઉપકારીપણું ! ત્યાં તે એકદમ વેગવાન હાથી ઉપર આરુઢ થઈ ત્યાં એક પુરૂષ આવે.
અને તેને કહેવા લાગ્યો. “દેવ ! અશ્વ કીડા કરતાં ઘણો સમય થઈ ગયો. પણ તમારું આગમન થયું નહીં. તમારી ઘણું રાહ જોઈ છતાં તમારા કંઈ જ સમાચાર નહીં. તેથી મંત્રીમંડલે મને મોકલ્યો છે. તો દેવ ! કૃપા કરીને આપ પાછા વળો ત્યારે કાપેટિકને પોતાના ઘોડા ઉપર બેસાડી રાજા પાછો વળે અને પિતાના નગરમાં આવે. - ત્યાં નાન-ભજન-શયનતંબેલ-પ્રદાન વગેરે ક્રિયાઓ તેની સાથે કરી ત્યારબાદ મહામૂલ્યવાન મણિરત્નથી તેનું સન્માન કર્યું. તેની આવી પ્રતિપત્તિ નિહાળી કાર્પેટિક તે આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયે. અને વિચારવા લાગ્યો અહે ! આનું દક્ષિણય તો જુઓ. કોઈ પણ જાતના સંબંધ વિના એમણે મારી ભક્તિ કરી. એટલું જ નહીં પણ રાજા મને બંધુ પરમમિત્ર સ્વજન અને પરોપકારી માને છે. અહીં શું કારણ હશે? તે શું તેને પૂછું? કે શા માટે તે મારા ઉપર વાત્સલ્યને ધધ વહાવે છે? વળી આમ પૂછીશ તે તે મને ગામડિયો જાણશે.
ભલે કયારેક તે બધું મને જાણવા મળશે. પણ મહાપુરૂષની સામે જેમ તેમ બાલવું યુક્ત નથી. એમ વિચારી મૌન ધારણ કરી કેટલાક દિવસે રાજમહેલમાં પસાર કર્યા
અહો આ
પણ જાતનો
પરમમિકા કરી. એ
