________________
* ૩૫૦ ૩
તા પણુ કાને નહીં જાણતા રાજમહેલમાં રહેવા અસમથ તેણે એકવાર રાજાને કહ્યુ` : દેવ ! અહે। આપને વાત્સલ્ય ભાવ ! તેનું વર્ણન હજારમુખવાળા પણ કરવા અસમર્થ છે.
અહા આપની રૂપસ'પદા, આપના મુખ ઉપરથી નીતરતું લાવણ્ય! લાખા નયનવાળાને પણ દૃષ્ટિ પથમાં ન આવે. વળી આપની ગુણસ'પદાની તાશી વાત કરૂ ? શક્ર પણ પ્રકાશિત કરવા અસમર્થ છે. તેા પછી જડમતિ એવા હું તમારૂ' સ્વરૂપ કેવી રીતે પ્રકટ કરૂ ?
ખરેખર ! ઘણાં જ પુણ્યથી મને આપનું દન થયુ છે. આજ મારા નયન પણ સફેલ થયા છે. આટલા દિવસ રાજમહેલમાં કયાં પસાર થઈ ગયા, તેના પણ મને ખ્યાલ આયૈ નહીં. હાલમાં તે હૈ ધ્રુવ ! જો તમે મને રજા આપેા, તે હુ' વિજયચ'દ્ર-નરેન્દ્રના દર્શન માટે જાઊં, હું તેના દર્શનના અભિલાષી છુ”, એટલુ* જ નહીં પણ તેણે વારવાર પ્રાથના કરી હતી કે જ્યારે મને રાજ્યસ પટ્ટા પ્રાપ્ત થઈ એમ તું સાંભળે ત્યારે મને જરૂર મળશે. તેથી તમે મને રજા આપે.
આ સાંભળીને રાજા હાસ્ય છૂપાવીને વિચારવા લાગ્યા. આ તે! મને એળખતા પણ નથી. હું તે તેને એાળખી ગર્ચા. અને તરત જ બન્નેને આશ્ચર્યચકિત થાય એવા તેણે ઘટસ્ફોટ કર્યો. મહાભાગ ! તે હું જ વિજયચંદ્ર છું. તારા ઉપકારથી જ હું આવી રાયસ પત્તાને પામ્યા છું, તે સાંભ ળીને કાપ ટિક વિસ્મય પામ્યા. અને કહેવા લાગ્યા : તે સમયે રાગથી તમારૂ' શરીર કાંતિરહિત જણાતું હતું. અને
