________________
કે ૩૨૭
અને આવી દુખાવસ્થાને દૂર કરવા ઇંદ્ર પણ સમર્થ ન થાય, તે પછી હે દેવ! અવસ્થાને તમે શું કરશે ? ત્યારે રાજાએ કહ્યું: દેવી ! આવી અમંગલકારી કથાથી સર્યું.
પછી રાજાએ રાજયસભામાં પ્રવેશ કર્યો. મંત્રી મંડલને એકત્રિત કર્યું. અને તિલકસુંદરીના રોગ સંબંધી વાતે કરી. ત્યારે મંત્રીએ કહ્યું : દેવ! વિશિષ્ટ વૈદ્યોને બતાવો અને ઔષધાદિ ઉપચારો કરે. “સવ ઉપાયો કર્યા પણ નિષ્ફળ થયા ” દીર્ઘ નિઃશ્વાસપૂર્વક ભૂપતિએ કહ્યું હવે કઈ બીજા ઉપાય બતાવે, જેથી દેવી સ્વસ્થતાને પામે.
ત્યારે વામદેવ મંત્રીએ કહ્યું : દેવ! અત્યારે મારા સ્મૃતિપથમાં આવ્યું છે કે, સમસ્ત શાસ્ત્રના પરમાર્થને જાણનાર, સિદ્ધ છે કાત્યાયની મંત્ર જેને એવા અમારા ભૈરવ નામના ગુરુ છે. વળી આકૃતિ, મુષ્ટિભેદ, દષ્ટિગંધ વગેરે કૌતુકમાં તે સામર્થ્ય ધરાવે છે. તેમજ અંગુકા પ્રતારિક દેવતાના વચનથી તે અતીત, અનાગત, વર્તમાનભાવને જાણવા શક્તિમાન છે. તે આ કાર્યમાં તેમને પૂછવું યુક્ત છે. તથા લાભ-અલાભમાં, જીવિત-મરણમાં; જય-અજયમાં તે જે કહે તે જાણે કેવલી દષ્ટ જ ન હોય, તેમ સત્ય સિદ્ધ થાય છે. રોગનાં વિષયમાં તે જેમ કહે, તેમ જ બને છે. સાધ્ય-અસાધ્યપણું પણ જણાય છે. વળી તેના બીજા ઘણું આશ્ચર્યજનક અતિશયો છે. તે દેવ અત્યારે રોગની વાત તેને કરવી જોઈએ. કદાચ તેનાથી પણ દેવીને ઉપકાર થાય. હવે મંત્રી વચનને અંગીકરી રાજવીએ પ્રધાનપુરૂષો દ્વારા ભરવાગીને બેલા.
