________________
૩૩૦ છે
તેણે વિચાર્યું. શું તેને ત્યાગ કરૂં? અથવા કેઈને આપી દઉં.
ત્યાં તે ભિક્ષાથે ધર્મયશ નામના સાધુએ તેના ઘરમાં પ્રવેશ કર્યો. જાણે તેની ચિંતાનું નિરાકરણ કરવા જ આગમન થયું ન હોય, તેમ સાધુને પ્રણામ કરી તે આહાર વહેરાવવા લાગી સાધુએ પણ પોતાની મતિથી ઉગમ, ઉત્પાદના દોષથી વિશુદ્ધ જાણું તે આહાર ગ્રહણ કર્યો. “સિદ્ધ કાર્ય” એમ વિચારી સાધુજી ત્યાંથી પાછા ફર્યા અને ગુરુ સમીપે આવ્યા.
ગમનાગમન આલોચનપૂર્વક ઈરિયાવહિયા પ્રતિક્રમી ગુરુ ભગવંતને આહાર બતાવ્યા પછી અપટુશરીરી ગુરુને ભેજનાથે બેસાડ્યા ત્યારે તેમણે દેવ-ગુરુનું સ્મરણ, બાલ-લાન મુનિઓની ચિંતાપૂર્વક રાગ-દ્વેષ રહિત મનથી વાપરવાને આરંભ કર્યો. વિકારી-વિરસ એ આહાર વાપરતાં સૂરિના દેહે અતિદુસ્સહ જરા, અતિસાર વગેરે મહારોગો સંક્રાંત થયા. સાધુએ ઔષધાદિથી તેમના રોગને પ્રતિકાર કર્યો. મહાકષ્ટ મહાસત્ત્વશાલી ગુરુ ભગવંતને આરોગ્ય સાંપડયું. પછી જીવોની રક્ષા માટે પ્રતિદિન શાસ્ત્રાર્થને વાર્તાલાપ કરવા લાગ્યા. ઉપદેશ-લબ્ધિથી ભવ્ય જીવોને પ્રતિબંધ કરી આત્માની પરિકમિતા જાણી, જિનકલ્પ અંગીકાર કર્યો, પર્યવસાને અણસણ કરી નશ્વર દેહને ત્યાગી તે દેવકની ઋદ્ધિના ભેતા બન્યા.
અત્યંત વિરૂદ્ધ ભક્તદાનથી મહાદુઃખ ઉપાર્જન કરી, પરિણામે કમ ફલની અનુભૂતિ કરવા શાંતિમતિ મરીને સાધુના
