________________
: ૩૧૨ -
દુઃખની હારમાળા સર્જી છે. વળી તે પુરૂષો ધન્ય છે. લાઘ નીય છે, વંદનીય છે કે જેઓ સંસારની અસારતાને સમજી સર્વસંગના ત્યાગી થઈ સાધુ બન્યા છે. અને મુક્તિ મંઝીલે પહોંચવાની કેડીએ પગલા માંડી અણનમ પણે શત્રુઓને સામને કરી કર્મરાજાની સામે જંગે ચડ્યા છે.
આવી તેમની ધર્મદેશના સાંભળી, મહાભાગ્યશાળી પિતા વૈરાગી બન્યા રાગીની દુનિયાના રંગરાગોથી તેમનું ચિત્ત વિરામ પામ્યું. વિરતિના પરિણામ જાગૃત થયા. પરિણામે સાધુ ભગવંતેને વંદના કરી ઘરે આવ્યા. સ્વજનોને એકત્રિત કર્યા. સર્વ સંગ ત્યાગની અનુમતિ માંગી અને સૌની સાથે ક્ષમાપના કરી. અભિમાન–પ્રમાદ–હાસ્ય-રોષથી કોઈની પ્રતિ પણ દુખદાયી પ્રવૃત્તિનું આચરણ કર્યું હોય, તે સવને ખમાવું છું. એમ કહી સર્વ જીની સાથે ક્ષમાપના કરી લીધી.
આ મારા પુત્રને પણ ન્યાય માર્ગમાં સ્થાપન કરવા જોઈએ. એમ વિચારી મને પણ એકાંતમાં પિતાએ કહ્યું : વત્સ! લઘુબાંધવ સાથે છેડી પણ સંગતિ કરીશ નહીં. પછી સર્વજનને ખમાવી શ્યામાચાર્ય સાધુ સમીપે પિતાએ પ્રવ્રજ્યા સ્વીકારી મૌનીન્દ્ર શાસનમાં જોડાયા. તેઓ તપ-નિયમ જ્ઞાનાવ્યાસ, સંયમી ક્રિયાઓનું પાલન, ગામ નગરાદિમાં ગુરુ સંગાથે વિચરતા પૃથ્વીતલને પાવન કરવા લાગ્યા. - હવે માયાવી ભાઈએ કહ્યું, “આટલા દિવસ સુધી મૂઢતા અને અજ્ઞાનતાથી તારી સાથે સારી વર્તણુંક કરી નથી. પણ તારે તેને હદયમાં ધારણ કરવી નહીં. ખરેખર તું
