________________
: ૩૧૩ :
જ પિતાના સ્થાને છે. સવ સ્વજનાના ચક્ષુભૂત તું જ છે. તારે લેશમાત્ર પણ વૈમનસ્ય ધારણ કરવું નહીં મને તારા દાસની જેમ નિશંકપણે કાય માં જોડવા. મને આજ્ઞા ફરમાવવી. તેની મધુરવાણી સાંભળી, પૂર્વે આચરેલ દુચેષ્ટાન' વિસ્મરણ કરી, આ દુદેવ ખરેખર સાચી મૈત્રી દાખવે છે. એમ મ નિશ્ચય કર્યાં. અને ફરી મૈત્રીથી વિચરવા લાગ્યા.
એકવાર સ્નેહપૂર્વક રૂદ્રદેવે મને કહ્યું. “ ભાઈ! જમૂદ્વીપની પદ્મવરવેદિકા નિહાળવા મને કુતૂહલ થયું છે. તે તું પશુ ચાલ ” હું પણ તેને અનુસર્યાં. પછી વાયુવેગે મને જણા ગગનતલને ઉલ્લ"ઘી પાતનપુરનગરના સીમાડે રહેલ આ ઉદ્યાનમાં આવ્યા. ત્યારે રૂદ્રદેવે કહ્યું, અહા ! ઉદ્યાનની રમણીયતા ! અહા ! સુગ'ધથી વાતાવરણને મહેકાવનાર કુસુમા ! અહા ! માટા લેાના સમૂહથી લચી પડેલી શાખાએથી વ્યાપ્ત, વૃક્ષાની સ્નિગ્ધછાયા ! ચાલેા ભાઈ, આપણે ત્યાં જઈ એ. ક્ષણમાત્ર વિશ્રાંતિ લઈએ. વિકલ્પથી રહિત એવા મેં પશુ તેનું વચન સ્વીકાર્યુ. અને અમે ઉદ્યાનમાં પ્રવેશ કર્યાં.
ત્યાં આ લતાગૃહમાં રક્ત અશેાક પવાથી તેણે શમ્યા રચી તેના પર મને સુવડાવી મારા શરીરને સ`વાહન કરવા લાગ્યા. તે સમયે મનેાહર પ્રદેશ શીતવાયુના સ્પર્શથી આર્લિ ગન કરાયેલ, વળી શ્રમને કારણે મને તુર્તજ ગાઢ નિદ્રા આવી ગઇ. ત્યારે અમારા કુલમાં ધૃતકેતુ સમાન તે ભાઈએ સુતેલા એવા મારા શરીરને પૂર્વ લાવેલા તીક્ષ્ણàાઢાના
