________________
: ૩૦૮ : કરવા વડે તેને જાણું છું. વળી તને પૂછવું યોગ્ય નથી, છતાં પૂર્વાપર તારા સ્વરૂપને નહીં સાંભળવાથી મને ક્યાંય ચેન પડતું નથી. શું કરું? ત્યારે તે પુરૂષે તેના અભિપ્રાયને જાણીને કહ્યું. “નરેન્દ્રસુત! એમ જ છે, તે મૂળથી મારી વાત તું સાંભળ.
વૈતાઢય પર્વતના પૂર્વ ભાગમાં ભગપુર નામનું નગર છે. ત્યાં સમર નામને બેચરાજને અમાત્ય છે. તેના બે પુત્ર છે. તેમાં જયેષ્ઠ પુત્ર હું સાગર અને બીજે રૂદ્રદેવ, અમને બન્નેને શાસ્ત્રાદિનો અભ્યાસ કરાવ્યો. અમે ગગનગામિની આદિ વિદ્યાઓના જ્ઞાતા થયા.
યુવાવસ્થાને પ્રાપ્ત થયેલ અમે ગૃહકાર્ય ચિતવવા પ્રવૃત થયા. પણ તે લઘુબાંધવ પદે પદે મારા છિદ્રોને શોધતે હતે. ગેડી પણ ભૂલને શોધી પિતાને બેવડી કરી કહેતે. પણ તે મહાનુભાવ ગાઢપ્રીતિથી શ્રવણ કરી તેની અવધીરણ કરતા પણ મને કંઈ જ કહેતા નહીં. બે, ત્રણ, પાંચ, વાર આળપંપાળ કરતા તે લઘુબાંધવને જોઈ પિતાએ નિશ્ચય કર્યો કે “આ કેઈ આને જન્માંતરને શત્રુ હશે.”
તેના ઘણા પ્રકારના વિરૂદ્ધ વચન સાંભળવા છતાં પિતા મારા પ્રત્યે તે અનુચિત વાણીને ઉચાર કરતા નહીં, પણ પ્રીતિભાવથી દિવસ પસાર થતા હતા. ક્યાંયથી પણ મારી દુષ્ટાવસ્થાને નહીં તે રૂદ્રદેવ ચિત્તથી દુખિત હતું. તેના અભિપ્રાયને સ્વજનોએ જાણ્યો.
