________________
: ૩૦૪ :
ત્યાં જગત્પ્રકાશક જાણે સૂર્યદેવ જ ન હેાચ, તેવા તેજસ્વી સૂરદેવ રાજષિને જોયા. તેમને વઢનાપૂર્વક સ‘તર્ક પેાતાના અભિપ્રાયને તેમની સમક્ષ વિદિત કર્યા.
ત્યારે પાર્શ્વવર્તી સામિલે પૂછ્યુ : ભગવાન ! તેકાણુ ? જે મે તને પૂર્વ જન્મના ભાઇની વાત કરેલ તે જ આ સંત છે. અહા ગુરુદેવસ'તઢ ! સ'તડ! નામશ્રવણુથી પૃ ભવની સ્મૃતિ પ્રત્યક્ષ થઈ ગઈ. તેનુ હૈયુ. આન’દથી થનગની ઉઠયુ, તેને નવીન રસની અનુભૂતિ થઇ.
પછી તા ગુરુ ભગવ'તને ચરણે પડી સતટે વિજ્ઞપ્તિ કરી. એ કરૂણાનિધાન ! વાત્સલ્ય મહેદધિ ! ગુરુદેવ ! ગુરુદેવ! મને આ ભવસાગરથી તારા. ત્યારે દીક્ષાની માંગણી કરતા સ'તડ સમક્ષ ભગવ'તે વિસ્તારપૂર્વક પ્રત્રજ્યાનું સ્વરૂપ જણાવ્યું. તેને ઉત્સાહિત જાણી તેને આધિ-છ્યાધિ-ઉપાધિજન્ય દુઃખ નાશિની દ્વીક્ષા પ્રદાન કરી. દેવતાએ તેને ધર્મોપકરણ આપ્યા. પછી પૂર્વભવના સહચારી પ્રીતિપૂર્વક અને રહેવા લાગ્યા. ગુરુ પણ ગ્રહણાસેવન શિક્ષા પ્રદાન કરતાં સૂત્રાની વાંચના આપતા હતા. તપની આરાધના કરતાં, અનિયત વિહારવટે પૃથ્વીતલ ઉપર તે વિચરવા લાગ્યા.
સુદર પ્રકારે સયમી જીવનનું પાલન કરતાં ગુણાનુરાગી સ'તડ મુનિ ઉચ્ચ ભાવના ભાવતા પેાતાના લક્ષ્યને સાધવા
તત્પર બન્યા.
તેઓ મુનિઓની વૈયાવચ્ચ વિગેરે કાર્યમાં ઉદ્યમી બન્યા.
