________________
: ૨૯૪ : પેલા ભેળા અજ્ઞાનીને ચિત્તને આકર્ષી લીધું અને મૂઢ એવા તેમણે હસ્તિતાપસ વ્રત અંગીકાર કર્યું. ત્યાર પછી વ્રતનું પાલન કરતા, અજ્ઞાનથી અંધ બની, ધર્મના બહાને ઘણું પાપ ઉપાર્જન કરી, મરીને તેઓ વ્યંતરનિકાયમાં ઉત્પન્ન થયા. ત્યાં દશહજાર વર્ષનું આયુષ્ય ભોગવી તેઓ મત્યલોકમાં અવતર્યા.
ત્યાં કૌસંબીનગરીમાં ગરીબ બ્રાહ્મણને ત્યાં પુત્રપણે અવતર્યા. ત્યાં વેદશા અને અભ્યાસ કરી વેદજ્ઞ થયા. યજ્ઞ, પિતૃ શ્રાદ્ધ વગેરે કૃત્ય કરી જીવન ગુજારતા હતા. તેમને રાજરાજેશ્વર, શ્રેણી સેનાપતિ વગેરે યજ્ઞાદિ કરવા માટે આમંત્રણ આપતા હતા.
એકવાર કૌસંબી-નાધિપને દુઃસ્વપ્ન આવ્યું. તેના ફળને જાણવા વેદશાસ્ત્રમાં પારંગત તે બંને ઉપાધ્યાયને તેણે બેલાવ્યા. પછી પિતાના દુઃસ્વપ્નને જણાવી તેને પ્રતિકાર કરવા શું કરવું જોઈએએ સંબંધી તેમણે પૃચ્છા કરી. ત્યારે તેમણે કહ્યું: દેવ! દુઃસ્વપ્ન, કુચહ, દુર્નિમિત્ત, ભૂતપ્રેતાદિ પીડાઓની ઉપશાતિ માટે એકસો આઠ ઘડાઓનો બલિદાનપૂર્વક હે મહવન કર જોઈએ.
તુર્ત જ નરપતિએ અશ્વમેઘ યજ્ઞની સામગ્રી ભેગી કરી લીધી એકસોને આઠ શ્રેષ્ઠ ઘડાઓ તૈયાર કર્યો, અગ્નિકુંડનું નિર્માણ કર્યું. પછી પેલા બ્રાહ્મણ પુત્રને આમંત્રણ આપ્યું.
પૂજા, સકારાદિપૂર્વક રાજાએ તેઓને યજ્ઞ કાર્યમાં જોડયા.
