________________
: ૨૯૬ :
તન, સામીવૃક્ષ ઉપર આરાપણુ, વૈતરણીના પ્રવાહમાં પ્રવહષ્ણુ, છેદન, ભેદન, વશિલા ઉપર આસ્ફાલન, વાનલની અંદર શેકાવુ કુ’ભીમાં પચન વગેરે વેદનાને સહન કરતાં દુઃખ પૂર્વક તેઓ જીવન પસાર કરવા લાગ્યા.
ખરેખર પાપના ભાગવટા કરવા જીવ નરકમાં ચાલ્યા જાય છે, માટે જ માનવ ! ક્ષણભંગુર જીવન પાછળ પાપાર ભા કરી જીવનની ઉજ્જવલ ચાદરને મલીન કરવી નહીં. નહીંતર તારૂ અસ્તિત્વ અહીં નહિ રહે. કદાચ આવી નરકભૂમિમાં ચાલ્યેા જઇશ. માટે માનવ ! ચેત! અને જીવનને ઉજ્જવળ
અનાવ
આ બાજુ નરકમાં વેદનાને સહી આયુષ્ય ક્ષયે ત્યાંથી બન્ને જ્વલન નામના બ્રાહ્મણના પુત્રપણે અવતર્યાં. પૂર્વભવના સંખ'ધથી પરસ્પર પ્રીતિને વહન કરતાં તેએ વૃદ્ધિને પામ્યા. પણ તેઓ વેદાદિના વહન વિનાના અભણુ, બ્રાહ્મણુ સમા ચારીની આચરણા રહિત, જીવન નિભાવવા જુગારાદિ વ્યસનમાં પ્રવૃત્ત થયા. વ્યસન એટલે વિષવેલડી, તેને પાંગરતાં વાર જ નહીં લાગે. એક વ્યસનની લતે ચઢેલા જીવ અનેક વ્યસનમાં પ્રવૃત્તિ કરે છે. અહીં બન્ને જણા ચારી કરવામાં આસક્ત થયા. તેઓની કુચેષ્ટાની જાળુ પિતાને થઇ ગઇ. ત્યારે તેમણે રાજ્યના કારણિક પુરૂષા દ્વારા ત ના કરાવી પેાતાના ઘરથી તેઓને કાઢી મૂકવા.
આ છે આદેશના મા-બાપા! પુત્રની કુચેષ્ટાને જરાય ચલાવતા નહીં. અનીતિને આવકારતાં નહીં. ત્યારે આજની ભારતીય
